klik op de foto’s voor groter
We beginnen de dag weer lekker rustig aan voor we weer in de auto stappen naar de andere kant van Lewis. Dat is dan wel weer het voordeel van wat langer ergens zijn, je hoeft je dagen niet zo vol te proppen. Maar we worden er wel ook een beetje langzaam en lui van, waardoor we alsnog niet echt de tijd hebben om gewoon een paar uur op een strand rond te hangen ofzo.
We beginnen vandaag met een ritje naar een uiterst puntje van een van de vele uitsteeksels van Lewis. Ten noorden van het dorp Aird Uig bevindt zich een verlaten RAF radarstation. Op de heuvels stonden ooit allerlei masten en een bedieningsstation en dichterbij het dorp was een woonlocatie. Het station was van 1954 tot 2000 in gebruik door de RAF en werd daarna nog 10 jaar gebruikt door de NAVO als communicatiestation. Hierna is alles ontmanteld, dus er is niet heel veel spannends te zien. Maar wij zijn altijd wel geïntrigeerd door dit soort plekken, dus we gaan toch even struinen. Er zijn overigens aanwijzingen dat deze plek al door de Vikingen werd gebruikt als uitzichtpunt en ook tijdens de Eerste Wereldoorlog werd een uitkijkpost geplaatst
In het voormalige woongebied is het nu een beetje een rommeltje. Sommige gebouwen worden bewoond of gebruikt, maar veel staat ook leeg. Waar de masten stonden zie je nu alleen nog resten beton en wat oude gebouwtjes, waarvan een deel ook gebruikt lijkt te worden door kunstenaars. Het uitzicht is prachtig, maar op het mooiste stuk kun je je niet begeven omdat daar vogels nestelen. Als we er iets te dichtbij komen cirkelt een agressieve meeuw om ons hoofd. Snel weg!
Tijd voor een wat romantischer plek. We rijden richting de kust een stukje verderop waar we ontdekken dat we er een scenic route kunnen rijden.Gaan we doen! En scenic is het zeker! Schotland, je stelt nooit teleur.
We wandelen een poosje over Reef Beach, wat echt één van de mooiste stranden ever is. Het water is zo blauw! Het is echt net alsof we op een tropisch eiland zitten. Tot ik achterom kijk en achter ons donkere wolken op ons af zie komen. We keren op rasse schreden terug naar de auto want we hebben allebei geen regenjas aan. Precies op tijd, als de eerste druppels vallen, ploffen we op de stoelen neer. Als we de deuren gesloten hebben, barst er een hoosbui los. Perfecte timing!
We besluiten dat we nog even naar de Mangersta Sea Stacks willen. Gebrekkige planning, want we rijden nu een kloof tussen de bergen twee keer op en neer omdat we de volgorde van dingen verkeerd hadden. Niet dat het een straf is, want het is zoals altijd een geweldig landschap.
Bij de stacks rijden we in eerste instantie de “parkeerplaats” voorbij. Iets verderop zien we een piepklein bordje in een veld met een pijltje richting de stacks. Terugkeren valt nog niet mee, want keren op een single track road met zachte veengrond aan beide zijden is niet wat je wilt voor een potje straatje keren.
Maar het lukt. We rijden terug, maar de “parkeerplaats” is vol met 1 auto en een camperbusje. We zetten de auto iets verderop bij een cattle grid neer, maar dat voelt toch niet helemaal lekker. Een camper lijkt weg te gaan, dus daar wachten we even op. We zien de mensen uit de andere auto ondertussen wegwaaien op de heuvel. Al vlot keren ze terug en vertrekt ook de camper. De parkeerplaats blijkt dan helemaal geen parkeerplaats, maar een weggetje met wat extra grind ervoor. Toch maar parkeren, want er is niks anders.
Als we uitstappen waaien ook wij echt uit ons hemd. KOUD! We besluiten niet naar de plek van het bordje te gaan lopen, maar gewoon hier een stukje de heuvel af. Niet de beste views, maar goed en indrukwekkend genoeg. Het water van een stroompje dat van de heuvel af zou moeten stromen, waait in ons gezicht. Wat een natuurgeweld, heerlijk!
Maar ik word wel erg koud, dus terug naar de warme auto. En terug naar ons warme huisje, nog een keer Mexicaanse wraps en uiteraard een toefje hottub om de dag mee af te sluiten en weer op te warmen.
