Klik op de foto’s voor groter

Dag 11 – Echt goede koffie (Inverinate – Carbost, 26 mei)

Nu onze boottocht niet doorgaat hebben we geen haast om vandaag te vertrekken. Helaas is uitslapen er niet bij, want het ontbijt wordt om 8 uur geserveerd, geen keuze mogelijk. Ik heb niet zo lekker geslapen, dus dat gaat niet van harte. En bij Remco sowieso al niet, want die is standaard geen ochtendmens. 

Het ontbijtje is wel prima verzorgd en we raken aan de praat met de bewoners van de andere kamer, een Amerikaans stel uit Texas. We wisselen verhalen uit over Schotland, maar ik manoeuvreer behoedzaam langs alles wat politiek is. Al snel vindt de vrouw het nodig om toch even te benadrukken dat ze géén fan van Trump zijn en raken we in een interessant gesprek verwikkeld. Het is treurig wat die rare oranje clown toch allemaal op zijn geweten heeft, niet alleen door zijn politieke bokkesprongen, maar ook simpelweg doordat sommige mensen zo ontzettend pro Trump zijn dat vriendschappen en familiebanden erdoor kapot gaan.

 Uiteindelijk is het tegen tienen als we eindelijk vertrekken. We stoppen nog even bij een Eilean Donan viewpoint en rijden dan over de brug Skye op. Vrij snel stoppen we bij Lean to Coffee. Ik had daar op TikTok goede dingen over gehoord van iemand die op Skye woont. Super grappig: ik zie de betreffende persoon lopen en in haar auto stappen. 

Ze heeft in haar filmpjes geen woord gelogen, want de koffie is echt heel lekker! Écht héél lekker. En daar waren we wel aan toe, want de koffie bij onze ontbijtjes was weer om te janken. We nemen ook een prachtige cinnamonbun mee en willen sinds die kop koffie alleen nog maar terug. 

Hierna rijden we het schiereiland Sleat op, de tuin van Skye. Hier vind je onder andere Armadale Castle (gaan we niet heen) en volgens onze host een heel mooi strand. Daar willen we wél heen. Helaas blijkt de weg veel eerder te stoppen dan Google Maps aangeeft en is het een heel eind wandelen naar het strandje. Waarschijnlijk een prachtige wandeling, maar het weer doet een herhaling van gisteren, maar dan net ff 5 tandjes erger. De hemelsluizen gaan elke keer echt volledig open (type: nat tot op je onderbroek in 5 seconden) en het hagelt ook af en toe. 

We bezoeken de giftshop van de Torabhaig Distillery waar we niks kopen (peated whisky dus niet Remco zijn smaak) en wat random souvenirwinkeltjes die we tegenkomen. In één van deze winkeltjes vind ik een sjaaltje met puffins. Die mag mee naar huis! 

Het weer blijft echt dwarsliggen, dus we geven het een beetje op met vandaag. We doen uitgebreid boodschappen voor een paar dagen in Broadford, bezoeken daar nog een grappig market square met winkeltjes en proberen bij de Shellfish Shack iets te regelen voor lunch. Die blijkt helaas al dicht te gaan. 

We rijden maar naar ons huisje toe, over wel een heel mooie route. Het is een heel erg fijn huisje met prachtig uitzicht en een tuintje vol vogeltjes. Als we op de bank zitten met de kachel lekker opgestookt, begint de zon te schijnen en onze maag te knorren. Niet lunchen was toch niet het beste idee. 

We besluiten een poging te wagen om iets te eten bij de Oyster Shed, die vlakbij ons is. Dit is nogal een populair ding met bijbehorende parkeerproblemen, maar we hebben geluk, we kunnen makkelijk parkeren. Omdat het een Bank Holiday is, is de winkel niet open en staat er alleen maar een kleine kraam. Er is daardoor wel veel minder keuze, eigenlijk is er alleen van alles aan gefrituurde vis. We nemen beiden iets kleins, wat je hier op een schermpje bestelt en direct afrekent. Handig, maar wel een beetje suf. Tis net McDonalds. Onze visdingen zijn oké en stillen het knorren. 

We rijden terug naar het huisje en doen daar lekker de rest van de middag even niks. Beetje Engelse tv kijken, boekje lezen. ’s Avonds freubel ik wat Mexicaans in elkaar en we gaan vroeg naar bed. Morgen staat de wekker alweer. 

Dag 12 – Wild leven (Isle of Skye, 27 mei)

De wekker gaat weer op tijd, want we moeten om 9 uur in de auto zitten. Dat lukt maar net, want de douche hier in dit huisje is fantastisch! Het kost echt moeite om eronderuit te stappen. 

We draaien een lunchpakketje in elkaar met wraps en rijden dan naar Portree. Daar verwisselen we onze auto voor de minibus van Andy van Isle of Skye Wildlife Tours. Vandaag laten we ons rondrijden en gaan we hopelijk wat dieren spotten. Ik hoop vooral op een otter, want die heb ik nog nooit in het wild gezien. 

De tour is absoluut geen fotografietour, maar echt veel meer een tour die gaat over wat je kunt zien gewoon vanaf de kant van de weg. Dit betekent veel turen door verrekijkers en vaak ook door de telescoop. Andy is niet zo onderhoudend als Alex van Mogabout, maar weet wel heel veel. Het is een beetje jammer dat hij zich eigenlijk constant aan het indekken is over wat we ‘maybe’, ‘possibly’ kunnen zien. Het was leuker geweest als hij gewoon tijdens het zoeken informatie had gegeven over de dieren en hun leven of over de natuur op Skye. Die kennis heeft hij absoluut in huis namelijk. Af en toe vertelt hij in de auto wel wat, maar dat is niet altijd helemaal te verstaan door het gerammel van de bus. 

De dieren die we vandaag vinden, hadden we met het blote oog en zonder zijn kennis van Skye echter allemaal nooit gevonden. We turen door de telescoop door twee prachtige zeearenden op hun nest. Naar een steenarend die net met zijn kop boven de rotsen uitsteekt. Ik zie een otter over een eilandje hupsen en in het water springen. Van veraf leek ze gewoon een steen. We zien zeehonden doen alsof ze stenen zijn, maar die zien we wél met het blote oog. Inmiddels weten we die wel te herkennen. 

Het mooiste moment mis ik, wanneer twee steenarenden in gevecht raken met twee zeearenden. Ik kan ze niet vinden in mijn verrekijker. Super suf, want iedereen is erg opgewonden over deze actie. 

Gelukkig kan ik later nog uitgebreid turen naar een jonge zeearend die vlak boven ons vliegt. Indrukwekkend. 

Toch eindigen we de tour met een beetje mixed feelings. Ik had echt graag wat meer willen leren vandaag en we zijn wel erg veel echt langs de hoofdwegen gebleven. We wisten dat we aan de kant van de weg zouden kijken, maar hadden iets meer achterafweggetjes verwacht. 

Maar goed, we hebben wel eindelijk eens die otters gezien, want die hebben we zelf echt nog nooit kunnen vinden! En het weer werkte ook aardig mee. We hebben de paar buien die er waren aardig weten te ontwijken en genoten van het zonnetje. Voor Remco was het heel fijn om vandaag nauwelijks zelf te hoeven rijden. 

In Portree doen we nog snel wat boodschappen. Op weg naar huis besluiten we even te kijken hoe druk het is bij de Fairy Pools, zo na vijven zal de ergste drukte wel weg zijn. Misschien willen we daar toch nog even wandelen, het is mooi weer. Op de single track road is het al behoorlijk druk en bij de pools zelf staat de parkeerplaats nog altijd ramvol en lopen de mensen in een file over het pad. Parkeren kost daarnaast ook nog eens 8 pond. Lamaar. 

Geen pools dus, wij spenderen we de rest van de avond gewoon weer lekker in ons huisje. Beetje blog uploaden (laaangzaam) en een boek lezen. Een simpel maaltje met aardappeltjes, hele lekkere worstjes en wat groente en veel spannender wordt het allemaal niet vanavond. 

Dag 13 – Topdag! (Isle of Skye, 28 mei)

We doen het rustig aan deze ochtend. Beetje uitslapen (Remco dan, ik ben gewoon om 7:30 weer klaar) en daarna uit ontbijten bij Café Cuìl. Gisteravond was ik een beetje chagrijnig omdat ik Skye tot nu toe een beetje vond tegenvallen. Qua weer, qua tour, qua wat we tot nu toe gezien hebben. 

Maar dit ontbijtje maakt heel veel goed. Het is echt onwijs lekker. En het weer ziet er ook heel goed uit! 

We rijden na het ontbijt richting Neist Point, een landtong met een vuurtoren erop. Je kunt helemaal naar de vuurtoren wandelen en dat is wat wij ook van plan zijn te doen. Deze plek is vooral heel populair rond zonsondergang, maar zo overdag is het ook niet bepaald lelijk. Wat een uitzichten, al op de parkeerplaats!

Neist Point Lighthouse is gebouwd in 1909. Er lopen kabels langs de heuvel waarmee spullen naar de vuurtoren gebracht werden voor de vuurtorenwachter. Sinds 1990 is de vuurtoren geautomatiseerd, de gebouwen zijn een tijdlang verhuurd als vakantiewoningen, maar lijken nu ongebruikt te zijn. Zonde, want het wordt er niet mooier op en het is een prachtige plek waar je vast wel iets mee kunt. Hoewel het wel lastig is om met je rolkoffertje de vuurtoren te bereiken. Er is een pad helemaal naar de vuurtoren, maar het is flink steil op sommige plekken. 

Het is heerlijk wandelweer en het is zo mooi hier! We zien basaltkolommen zoals we die eerder zagen in Fingal’s Cave op Staffa en bij de Giant’s Causeway in Ierland en kliffen waar honderden vogels op zitten. 

Bij de vuurtoren zitten we een poosje op een steen gewoon te genieten. 

De wandeling is heen en terug maar iets van 3 kilometer, maar we doen er eeuwen over. Er is zoveel te zien. En misschien duurt de terugweg ook wel wat langer omdat we niet alleen stoppen om dingen te bekijken, maar ook om een beetje uit te hijgen. Ik vind het altijd extra gemeen als de terugweg omhoog is! 

Na de wandeling rijden we nog wat mooie weggetjes in de omgeving. We hebben een beetje een probleem want we zijn eigenlijk veel te vroeg klaar bij Neist Point, we hebben om 18.15 een dinerreservering vlakbij. We rijden nog even naar Dunvegan Castle, waar we niet meer naar binnen mogen, maar wel even in de giftshop kunnen kijken. 

Daarna doen we nog een poging om naar Coral Beach te gaan. Helaas blijkt wat ik las op internet daar waarheid: de parkeerplaats is overvol en chaos. Er staat zelfs een rijtje auto’s te wachten op een plekje. Wij rijden er achteruit maar weer uit en keren terug. Gelukkig is het wel een mooie route en zien we ook Dunvegan Castle nog liggen. 

Ergens in een openbaar toilet hijs ik me in een jumpsuit. Met mijn legging en wandelschoenen uit eten leek me niet zo geslaagd. We eten vanavond bij de Edinbane Lodge en het is fan-tas-tisch. 

Hun menu is een “taste of Skye” en zo voelt het ook echt. Veel lokale producten met smaken van hier. De tartaar met houtskool is fenomenaal, de Sint-Jakobsschelpen zijn gigantisch en smelten op je tong. Er is een dessert gebaseerd op het jaarlijks gecontroleerd verbranden van de heide – vooral gebaseerd op de geur – waar whisky overheen wordt gesprayd. Klinkt misschien als een gimmick, maar het is echt alsof je het eiland eet. In a good way. 

Het kost een kleine rib uit ons lijf dit etentje, maar het is echt geweldig. Wat een feest dit. Alles wordt ook zo mooi gepresenteerd, kunstwerkjes! En ik ga thuis ook boter met zwarte knoflook proberen te maken want dat is echt HEEL erg lekker! 

Zeer tevreden rijden we weer naar ons huisje. We stoppen nog even bij Slichagan waar bij de oude brug overdag drommen mensen staan en nu he-le-maal niemand is. Jammer van die midges die het nodig vinden allemaal op mij te gaan zitten. 

Ach ja, je kunt niet alles hebben op zo’n fantastische dag! 

Dag 14 – Goodbye Skye! (Carbost – Grimshader, 29 mei)

We vertrekken vandaag van Skye, maar hebben nog de hele dag om dingen op Skye te doen. Pas vanavond nemen we de ferry naar Lewis & Harris. Die ferry gaat zelfs nog later dan toen we boekten, dus we hebben echt alle tijd vandaag. We willen vandaag een rondje doen over het Trotternish Peninsula, het mooiste, maar ook allerdrukste stuk Skye. Aan het eind van de dag nemen we dan daar in Uig de ferry. 

Als ik uit bed stap en ons uitzicht wil bekijken is het uitzicht weg. Grijs. En nat. Heel erg nat. Prompt ben ik weer chagrijnig en baal ik dat we Trotternish tot het laatst hebben bewaard. Wij hoeven nooit zo nodig alle toeristische hoogtepunten af, maar dit is gewoon wel echt het mooiste stuk qua landschappen. 

We besluiten eerst nog maar een keer bij Café Cuìl te gaan ontbijten. Eerst weer alle zooi in de auto, huisje netjes achterlaten. Dag fijn huisje, dag allergeweldigste douche! Dag honden die we alleen maar hoorden, maar niet konden knuffelen! Dag uitzicht. Oh nee, dat was al weg… 

Het ontbijtje maakt ook vandaag wel weer een hoop goed. Mijn hemel wat lekker daar. Heel voorzichtig zien we soms wat licht door de wolken, maar het is nog steeds erg nat. We rijden naar de Talisker Distillery om daar dan nog maar even in de shop te kijken. We lopen Andy van de Wildlife tour tegen het lijf die zegt dat het vanmiddag echt gaat opklaren. We kopen niks bij Talisker (DUUR!), maar toch leuk om even geweest te zijn. Daarna rijden we toch maar vast richting Portree, waar we stoppen bij Skye Candles. De geurkaarsen zijn hier echt heel erg lekker! Ik overweeg wat van die stokjes te kopen, maar vind 28 pond toch wel erg aan de prijs. 

Als we uitgesnuffeld zijn en naar buiten lopen, zien we blauwe lucht en de zon! Hoera! Ik had mamma gevraagd wat te sturen vanaf Ibiza. 

Hierna is de dag gewoon weer heerlijk prachtig. Het blijft droog en de landschappen zijn adembenemend. Het is wel druk overal, maar we kunnen eigenlijk overal vrij eenvoudig parkeren, behalve dan bij The Storr. Maar daar wilden we toch al niet heen. 

We bekijken Bride’s Veil Falls, Lealt Falls en Kilt Rock. Allemaal plekken waar je gewoon even kort met de auto kunt stoppen en de watervallen direct vanaf de parkeerplaats kan bewonderen. Bij Kilt Rock is het wel een beetje dringen voor de beste plek. Vreselijk eigenlijk. Als er dan ook nog een doedelzakker komt spelen is het hele toeristenfeest compleet. 

Daarna rijden we naar Quiraing. Dit staat hoog op mijn bucketlist en het landschap is ook echt waanzinnig. Ik had hier eigenlijk willen wandelen, maar het waait gigantisch en het is ook al wel aan de late kant voor een lange wandeling. Dus houden we het bij een kort wandelingetje en een poosje op een bankje in de verte staren. Dit soort plekken! Ze zijn niet te vangen in woorden en foto’s. Je moet er in staan om echt de wijdsheid te ervaren, je moet de geuren in je opnemen, de wind om je oren voelen razen en je haar coupe windhoos voelen aannemen.  

Parkeren is hier overigens vrijwel overal betaald. Best stom als je maar kort even wilt kijken, want bij Quiraing kun je bijvoorbeeld alleen maar voor 3 uur betalen (3 pond). Wij krijgen gelukkig het kaartje van een vriendelijke meneer en geven ons kaartje later ook weer door aan een andere mevrouw. Iedereen weer karmapunten verdiend! 

Na Quiraing tanken we ergens bij een minuscule dorpswinkel/tankstation/cafe en rijden helemaal tot de top van Trotternish. Hier is het rustiger, maar nog steeds zo mooi! Wel fijn dat het rustiger is, want de capriolen die sommige mensen uithalen op de wegen zijn echt bizar! Echt, als je naar Schotland gaat, lees jezelf even goed in hoe die passing places werken. Beter nog, kijk ook wat filmpjes. 

Ik wilde eigenlijk nog naar het Museum of Island Life, maar als we daar aankomen zijn we eigenlijk allebei te moe voor een museum. Uiteindelijk eindigen we ook veel te vroeg in Uig waar we even iets kleins eten en dan nog een hele poos moeten overbruggen. We spotten Skye Brewery waar we biertjes scoren voor Remco, ciders voor mij en een puffinmagneet voor op de koelkast. Daarna drinken we nog even wat op het terrasje van de pub met zo ongeveer de slechtste reviews op Skye. Gelukkig kun je aan een biertje en een colaatje niet zoveel verpesten. 

En dan is het tijd om Skye te verruilen voor een nieuw eiland, of eigenlijk dus twee. De ferry brengt ons in een uur en 40 minuten naar Tarbert op Isle of Harris. Hierna moeten we nog een klein uurtje rijden naar onze Airbnb in Grimshader op Isle of Lewis. Deze twee eilanden zitten gewoon aan elkaar vast, maar worden toch echt als twee losse dingen beschouwd. Geen idee precies waarom, dat moet ik nog even opzoeken. 

Het is al aardig schemerig, maar wat we onderweg zien bevalt wel. Totaal ander landschap dan Skye. En wat zeker ook bevalt is onze Airbnb. We hebben een hottub, waanzinnig uitzicht en echt een heel mooi ingericht appartementje. En ondanks dat we ontzettend in de middle of nowhere zitten, is het toch maar een kwartiertje naar Stornoway, de grootste plaats van Lewis & Harris. Hier houden we het wel even uit!