Dag 10 – Jantje lacht, Jantje huilt (Arduaine – Inverinate, 25 mei)

We slapen heerlijk in het gigantische bed van ons hotel. Ondanks dat het best gehorig is in de kamers. Bij het opstaan is het droog en aan het ontbijt zitten we zelfs in het zonnetje voor het raam. De koffie is niet te hachelen, maar de rest van het ontbijtje is prima. Lekker yoghurt met vers fruit, forel met scrambled eggs voor mij en een full Scottish voor Remco. 

Als we na het ontbijt onze spullen pakken om uit te gaan checken, wordt de hemel helemaal grijs en er komt een enorme plensbui over ons heen. Dit trucje blijft Schotland de hele dag herhalen. Regen wisselt zich af met zonneschijn en vice versa. Het levert dramatische luchten en beelden op. Jantje lacht, Jantje huilt. 

Het is weer een dagje om kilometers te vreten, maar wel hele hele hele mooie kilometers. We eindigen vandaag een kwartiertje voor de brug naar Skye, zodat we met drie nachten slapen op Skye er uiteindelijk wel bijna vier volle dagen kunnen besteden. 

Onze eerste stop vandaag is St. Conans Kirk, een kerk die ik de vorige reis al op mijn lijstje had staan. De foto’s die ik ervan zag, zagen er erg bijzonder uit. Remco heeft een lekker weggetje uitgezocht om er te komen. Prachtige single track road waar geen kip rijdt door een mooie pas, langs een schitterend meer en langs nog zoveel moois. Het staat niet echt op de foto – afgezien van het meer – dus jullie moeten me gewoon geloven, maar dit soort wegen, daar krijg ik echt kriebels van in mijn buik, zo mooi! 

Bij de kerk is het even prutsen voor een parkeerplekje. Ik had me vooraf niet ingelezen in de geschiedenis van de kerk, maar deze blijkt dus helemaal niet oud! Gelegen aan Loch Awe blijkt deze kerk een bijzonder architectonisch geval. 

Walter Douglas Campbell – een begaafd houtsnijder, architect en fervent verzamelaar van kunstvoorwerpen- begon in 1881 met de bouw van een kleine kruisvormige kerk op deze plek. Waarschijnlijk voor zijn bejaarde moeder die de gang naar de kerk in het dorp te zwaar en te vermoeiend vond. De kerk was vijf jaar later klaar, maar Campbell was nog niet tevreden. In 1907 begon hij aan een veel groter gebouw. Na zijn dood in 1914 werkte zijn zus Helen verder aan de kerk. Zij stierf in 1927. Pas in 1930 werd de kerk definitief ingewijd. 

St. Conans Kirk is een ratjetoe aan stijlen en zit vol objecten en onderdelen uit andere gebouwen, kerken en zelfs schepen. De kerk heeft een sterke Romaanse stijl, maar heeft ook een Saksische toren, een Normandische ingang, een Keltisch kruis en tien gotische luchtbogen. 

Eromheen ligt een heerlijke tuin waar we ook nog even doorheen struinen. Het kerkbezoekje sluiten we af met een kopje thee en wat lekkers in de bijbehorende tearoom. 

De kerk is overigens gratis te bezoeken, maar een donatie wordt zeer gewaardeerd. Iets té zeer zelfs, want de hoeveelheid briefjes, bordjes, pinautomaten, QR-codes en geldgleuven is zo dwingend dat we uiteindelijk helemaal geen zin meer hebben om wat te doneren. 

Na de kerk rijden we via Glencoe naar onze B&B van vanavond. Wat is de vallei bij Glencoe toch waanzinnig mooi! De vorige keer was al zo indrukwekkend, maar zo groen als nu is wel echt heel erg mooi! Maar wat is het er toch ook belachelijk druk. Alle parkeerplaatsen overvol, mensen die oversteken tussen het drukke verkeer door. Iedereen die op een rijtje dezelfde foto maakt. Geef mij dan toch maar het weggetje van vanmorgen waar we alleen reden. Maar goed genieten doen we er wel van natuurlijk en we vinden zelfs nog een plekje om toch ook even te stoppen voor een paar plaatjes. 

Vlak na Glencoe stoppen we in Ballachulish. Daar, op de parkeerplaats bij de Coop, staat Cuil Seafood. Een kleine foodtruck met geweldige mosselen. Ik denk dat ik voorlopig geen last heb van midges of wat dan ook, zoveel knoflook zat erin, maar echt heerlijk. Alweer. Remco heeft een sandwich met rivierkreeftjes die extra lekker wordt als hij hem in mijn saus dipt. 

In Fort William scoren we Smidge tegen de midges en wat maaltijdsalades. De pub waar ik wilde gaan eten blijkt vanavond gesloten en de host van de B&B stuurde een berichtje dat de lokale restaurants overvol zitten. Het is een lang weekend hier, dus veel mensen zijn op pad. We hebben uitgebreid ontbeten en een prima lunch gehad, dus een salade voor de avond is een prima oplossing. 

Ik bel ook met Misty Isles Boat Trips en krijg helaas te horen dat de trips voor morgen allemaal zijn afgelast. Het gaat te hard waaien. Super jammer, want we zouden met hen naar Loch Coruisk varen waar we dan anderhalf uur aan land zouden zijn. Aan de andere kant zagen we er ook wel een beetje tegenop om in het huidige wisselvallige weer daar ergens op een berg of in de boot zeiknat te regenen. Op zoek naar een Plan B dus. Ik ben er wel even sip van, ook omdat het weer even heel hard regent. 

Maar de route even na Fort William tot aan onze B&B is ook weer adembenemend. Het wordt echt saai onderhand, maar het is gewoon echt zo. Mijn humeur klaart er wel weer van op. Zeker als ik wraak kan nemen op Eilean Donan Castle en het in de zon kan fotograferen. De vorige keer dat we hier waren plensde het echt van de regen. Dat kasteel staat echt op iedereens foto’s, de lucht is niet echt mooi, maar toch. Ha! 

Hierna checken we in de B&B. Het is super eenvoudig, maar wel echt heel netjes en host Adrian is onwijs aardig. We mogen in de ontbijtruimte eten, krijgen bestek en ik zit nu hier lekker aan de tafel even te typen. Straks lekker een serietje of boek, beetje uitrusten en dan morgen Skye! Ik ben een beetje bang voor alle drukte, maar kijk er toch ook wel erg naar uit!