We vertrekken vandaag alweer uit York. We moeten toch echt een stuk omhoog gaan rijden als we Schotland ooit willen bereiken.
We zijn allebei belachelijk vroeg wakker. We sliepen natuurlijk ook al heel vroeg, maar het bed is ook niet het allerbeste. Opfrissen onder de schimmeldouche (brr, die douchekop kan eigenlijk echt niet meer) en aanschuiven aan het ontbijt. Dat duurt allemaal vrij lang, maar goed, we zijn toch heel vroeg. Het ontbijt stelt niet zo heel veel voor, maar er zijn uiteraard wel eieren en bacon en worstjes.
Dan de auto weer inladen, uitchecken (en even klagen over de schimmel waar vrij laconiek op wordt gereageerd) en op pad. Een klein stukje maar, want we gaan eerst toch nog naar het Castle Museum. Wat geen kasteel is, maar een oude gevangenis.
Ik wilde echt zo graag het Victoriaanse straatje zien wat ze daar hebben nagebouwd. Worth it, want het is fantastisch mooi gedaan. Het hele museum trouwens, ook de ingerichte kamers uit allerlei periodes in de geschiedenis, het deel over de Eerste Wereldoorlog, de geschiedenis van de gevangenis. Echt heel mooi gedaan allemaal. Zowel voor kinderen als volwassenen. Ik vind het heerlijk om zo echt even in de geschiedenis te lopen.
Kleine smet op de pret is wel dat we precies tegelijk met een schoolklas vol pubers het museum in zijn gegaan en het ons niet lukt ze af te schudden. Wat een drukte. We worden echt oud.
We blijven ongeveer anderhalf uur, maar zonder die drukke groep hadden we ons nog wel wat langer kunnen vermaken. Echt een aanrader!
We stappen de auto in om kilometers te gaan maken. En om op pad te gaan naar een abbey, want een vakantie in de UK is inmiddels niet meer compleet zonder minstens één abbey. Het is Easby Abbey geworden, in het plaatsje Richmond. Maar als we daar aankomen is het eerst tijd voor lunch. Hiervoor gaan we naar The Station. Dit oude stationnetje uit 1847 doet nu dienst als bioscoop, art gallery, café en mini winkelcentrumpje. Bij ons zou zoiets heel hip zijn, maar het is hier wel een beetje oubollig ingericht allemaal. Maar desalniettemin wel heel leuk.
Tussen de sluiting in 1969 en 2001 deed het gebouw eerst nog dienst als tuincentrum. Stiekem vind ik dat misschien nog wel leuker.
Ondanks de oubollige grenen inrichting, heeft het café een hele leuke kaart. We eten zalige pizza’s en scoren vervolgens bij de winkeltjes nog brownies, snoepjes en twee lokale ciders. Beste aankoop van de dag: de allerlekkerste dropjes – die gespikkelde – uit de Engelse drop mix, zonder de rest van de Engelse drop!
Hierna bezoeken we de abbey en het naastgelegen kerkje. Het kerkje trekt beduidend minder bezoekers dan het klooster, maar blijkt heel bijzondere middeleeuwse muurschilderingen te hebben!
Maar ook de abbey is zeker weer de moeite waard. Het is een van de best bewaarde en het blijft bizar om te bedenken dat er zoveel honderden jaren geleden mensen woonden en werkten. De abdij werd gesticht in 1152! In 1536 werd het gesloten en is sindsdien niet meer bewoond of gebruikt geweest. Uiteraard zijn wel al het lood, hout, delen van het steenwerk en andere waardevolle materialen gestolen, maar er is echt nog veel over om te bekijken. Easby Abbey wordt nu beheerd door English Heritage en is gratis te bezoeken.
Hoewel Richmond aanlokkelijk is om verder te bezoeken, gaan we na de abbey toch maar weer de auto in. We moeten nog een stukje! Maar de volgende stop laat niet lang op zich wachten: een kwartiertje verderop is er een ENORME farm shop waar we inkopen doen. Kaasjes, vleeswaren, vis, toastjes, chutney, jam en lokale appelvliersap vinden hun weg naar ons mandje. Het is echt een gigantische winkel en ik wil nog veel meer kopen. Het is dat koken in vakantiehuisjes altijd zo’n geëmmer is qua pannen enzo, want anders zou ik hier echt los gaan aan mooie ingrediënten.
Hierna rijden we een prachtige route door de North Pennines naar ons nieuwe huisje. Delen hiervan hebben we vorige keer ook gereden, maar het is alles behalve een straf om het nog eens te doen. We stoppen nog op wat viewpoints, ik probeer schapen te fotograferen tussen de pluisbloemen en we stoppen nog kort in een minuscule Coop voor wat laatste boodschappen.
Om een uur of zes komen we aan in Glassonby, een klein dorpje tussen de Pennines en het Lake District. Hier blijven we drie nachten slapen in het Summer House van Kevin en Michaela. Het is prachtig, heel comfortabel, zonder schimmel, met een groot bed en fantastisch uitzicht. Blij!
Remco steekt lekker de open haard aan, kaasplankje erbij voor het avondeten. Genieten!
