Het parkje blijkt bevolkt te worden door veel meer gezinnen dan verwacht en vooral ook door veel meer zwembadstoelbezetters dan verwacht. Om 7:30 worden de eerste stoelen al gereserveerd. Gezellig. 

Er is weer ontbijt inbegrepen bij ons huisje wat elke dag inn een picknickmandje wordt gebracht. Het is niet zo fancy als eerdere ontbijtjes, maar toch een fijne start van de dag. 

Omdat het zwembad al overbevolkt is, ons terrasje geen schaduw meer heeft en het buiten weer 37 graden is, weten we niet zo goed wat we met onszelf aan moeten. We zitten binnen in de airco en ik word er strontchagrijnig van. Hier kwamen we niet voor, er is vanalles te zien in de omgeving en ik had ingeschat dat we anders op het parkje konden relaxen als we niks wilden gaan bekijken. Tja niet echt dus. 

We stappen uiteindelijk toch de auto in om Évora te gaan bekijken. Zou toch ook stom zijn om er niks van te gaan zien. We parkeren de auto in een koele parkeergarage en slenteren in de schaduw naar de Tempel van Évora: middenin het stadje staat een Romeinse tempel met een levendige geschiedenis. De tempel is verwoest, vervolgens werd de volledige ruïne opgenomen in een middeleeuwse toren van het kasteel van Évora en bevond zich er eeuwenlang (van de 14e eeuw tot 1836)  een slagerij in. Na 1871 zijn de Middeleeuwse gebouwen gesloopt en de tempel gerestaureerd. 

De verhalen spreken ons meer aan dan de tempel zelf. Hij (zij?) maakt lang niet zoveel indruk op ons als de tempels die we in Paestum in Italië zagen. Misschien omdat je er nauwelijk bij kan komen, waar we in Paestum door delen van de ruïnes konden struinen. 

Vlak naast de tempel is een museum, waar we even overwegen om het te bezoeken om af te koelen. Maar het heeft niet echt onze interesse, dus duiken we een kerkje in, de Igreja dos Lóios. Entree: 5 euro. Bizar. Maar het moet gezegd worden, het is een prachtig kerkje vol indrukwekkende azulejos. En enge botten in een kerker. En het is er zalig koel. 

Évora nodigt ook weer ontzettend uit om te slenteren, maar het weer nog altijd niet. Dus we hoppen een beetje van schaduw naar schaduw, kopen een ijsje en duiken nog een keer een kerk in. Gratis ditmaal. 

Ook de kathedraal van Évora mag zich op een bezoekje van ons verheugen, die koele kerken zijn echt een uitkomst. We zijn niet erg onder de indruk van deze kathedraal, zelfs niet van het bijzondere beeld van een zwangere Maria. Die zijn zeldzaam, maar zeldzaam wil nog niet zeggen dat het ook mooi is… 

Mogelijk zit er nog een tweede ijsje tussen al deze bezoekjes en zal dit ook niet het laatste ijsje zijn. Maar er staat eerst nog een ander bezoekje op het programma: de Capela dos Ossos, de bottenkapel. Deze kapel is gebouwd door Franciscaner monniken en is geheel gedecoreerd met botten, in allerlei creatieve patronen. Hiervoor zijn zeker 5000 lichamen van gewone mensen opgegraven van de begraafplaats omdat de kerkhoven te veel ruimte innamen. 

Vanuit de kapel kunnen we een museumpje bezoeken met religieuze kunst (geen zin in) en een enorme collectie kerststallen. Die collectie is echt fascinerend, want hij is enorm uiteenlopend en bevat hele mooie, hele lelijke en ook hele rare stallen. 

Ondertussen zijn we, ondanks alle ijsjes en kerken, toch best verhit en moe geraakt en wandelen we richting de auto terug. Op ons vakantieparkje eten we een tosti in het ‘restaurant’ en houden een siesta in de airco. 

‘s Avonds rijden we weer terug naar Évora om daar uit eten te gaan. We hebben een reservering in een allerschattigst klein restaurantje dat traditionele Portugese gerechten op een moderne manier serveert. Niet alles vinden we even geweldig, maar het is een leuke ervaring met de allerliefste bediening.