We moeten vandaag het allerlekkerste zwembad ever alweer verlaten. Erg jammer, want we hadden hier nog wel een dagje willen poedelen. Maar ja..de vakantie duurt nou eenmaal maar 3 weken.
We reizen vandaag door naar onze laatste bestemming: Évora. We hebben hier voor drie nachten een huisje op een kleinschalig vakantieparkje met 8 huisjes, een zwembad, restaurant en van alles te doen.
Waar we aan het begin van de vakantie nog liepen te koukleumen is inmiddels de temperatuur opgelopen naar zo’n 37 graden. Lang leve de airco in de auto. Er is onderweg naar Évora best het een en ander te doen en te zien, maar met de hitte hebben we er niet zo erg veel zin in. We kunnen al best vroeg inchecken en relaxen op het parkje trekt harder.
En dus scheuren we in rap tempo over de snelweg richting Évora. We kunnen niet de hele route over een snelweg afleggen, dus na een uur of twee slingeren we weer over wat kleinere weggetjes en door allerlei plaatsjes. Het landschap is ondertussen veranderd. Veel minder groen, veel droger en geler en ontzettend veel olijfbomen.
We worden vrij random aangetrokken door het plaatsje Pavia, wat er ontzettend schattig uit ziet. Smalle straatjes vol witte huizen met gele banden. Het nodigt uit tot een wandeling door de straatjes, maar het weer doet dat niet. Wij zijn zo ontzettend niet geschikt voor dit warme weer! En dus slingeren we gewoon een beetje met de auto door het dorpje tot we op een keurig aangeharkt viewpoint stuiten. Er is verder niemand en het uitzicht ook niet heel spectaculair, maar het is een goede plek om even kort de benen te strekken, het veranderde landschap vast te leggen en een selfie te maken met een eeuwenoude olijfboom.
Hierna beleven we nog enkele hachelijke momenten als we besluiten door Estremoz te gaan rijden. Je kunt daar gewoon door de stadspoort heen scheuren, maar eindigt dan wel in een wirwar van smalle straatjes. Ik ben weer eens extreem blij met Remco zijn stuurmanskunsten. Het is een raar plaatsje trouwens, best vervallen en rommelig, in ieder geval in het deel waar wij zijn, we krijgen er niet echt hoogte van en voelen niet zoveel behoefte om verder op onderzoek uit te gaan.
Er is wel behoefte aan eten en dus snorren we even een supermarkt op. Er is niet veel te vinden voor directe consumptie, dus scoren we wat broodjes en knakworstjes en rijden snel door naar ons vakantieparkje.
Daar is de aankomst in een hoop opzichten anders dan verwacht. Het begint al met een hek dat niet opent en ook geen bel heeft. Er is ook geen voetgangersingang, dus we hebben geen idee hoe we binnen moeten komen. Uiteindelijk vertrekt er een andere auto en rijden we snel naar binnen. We zijn er nooit achter gekomen hoe dit nou eigenlijk had móeten gaan.
De receptie blijkt een geïmproviseerd bureautje in het restaurant. Dat restaurant ziet eruit als een campingkantine. Niet wat we hadden verwacht, want op de website leek het echt alsof er een fatsoenlijk restaurant was, zo werd het ook aangeprezen. Inchecken loopt ook rommelig en ons huisje is eigenlijk nog niet klaar. Of toch wel. Of toch niet. Of toch wel.
We mogen er toch heen, prima huisje, niks op aan te merken, hoewel we later wel ontdekken dat we wat dingen missen. Het vakantieparkje zelf blijkt ook op andere vlakken toch wat minder luxe dan ons was voorgeschoteld, een beetje smoezelig zwembad, onduidelijkheid over alle activiteiten en voorzieningen en hoe het nou met het restaurant zit, hebben we ook nooit weten te ontdekken. We hebben er nooit iemand zien eten en konden zelf voor de lunch een dag later alleen een tosti krijgen (wel een lekkere trouwens!).
Omdat het restaurant dus niet open lijkt te zijn, rijden we ‘s avonds naar een pizzeria in de buurt. Het is een onooglijke tent in een woonwijk en wordt een hoogtepunt van de vakantie. Ontzettend aardige en grappige man achter de balie die ons aanraadt om de grootste pizza te nemen met twee smaken in plaats van twee losse. Dat is goedkoper, net als dat we beter een hele fles cola kunnen kopen ipv twee blikjes. De pizza is echt ENORM, maar ook enorm lekker. En supervers!
We genieten ervan op het terrasje van ons huisje, wat een heel fijn plekje is nu het wat is afgekoeld. Morgen wordt het alweer zo heet…
