Dag 10: Helemaal naar beneden en op de luie manier weer terug (Porto, 20 mei)
We treffen het niet echt qua bedden, want het bedje in Porto is helaas ook niet het meest comfortabele. Best smal, Remco steekt met zijn voeten uit bed en we rollen ook nog eens naar het midden. En om 5 uur begint er een vogel prachtige liederen voor ons open raam te zingen. Heel mooi en ook wel een fijne manier van wakker worden, zeker midden in een stad, maar wel echt veel te vroeg!
Het lukt gelukkig nog wel om een beetje verder te slapen en voldoende uitgerust om Porto te verkennen staan we op. Porto is net als Lissabon nogal heuvelig, maar heeft voor ons één groot voordeel: je kunt vrijwel zonder naar boven te hoeven lopen, helemaal tot aan de rivier lopen vanaf ons appartement. Naar boven kan dan wel weer met OV of rideshare.
Dus dat gaan we dan maar doen. Host Pedro heeft ons allerlei bezienswaardigheden aangewezen, maar stiekem heeft Porto helemaal niet zoveel échte bezienswaardigheden. En de meest toeristische hebben vaak ook te maken met de beroemde azujelos (kerken, het station) en daar hebben we er al best wel veel van gezien.
We hoeven niet zoveel dus en slenteren eerst maar eens naar een brunch. Het eerste tentje wat we op het oog hadden is iets te veel een hype op TikTok en heeft een wachtrij. Dat zien we niet zitten en we kiezen voor een ander tentje een stukje terug (toch nog naar boven). Daar kunnen we zo terecht. Ons heerlijke ontbijtje in Lissabon wordt nog steeds niet overtroffen, maar we kunnen vooruit. Ze hebben wel een tof toilet, waar je een disco in gang kunt zetten door op een knop te drukken. Lichteffecten, muziek, alles.
Hierna werken we ons verder een weg naar beneden. We zien leuke winkeltjes, mooie panden, opnieuw ook veel vervallen panden, hippe kappers, heel veel leuke eettentjes, en een McDonalds in een prachtig art deco pand (een voormalig café). Uiteraard moet er ook ergens een ijsje worden gekocht, kijken we mensen in een parkje en belanden uiteindelijk als vanzelf aan de rivier. Daar is het druk, maar ontzettend gezellig! Prachtig uitzicht op de rivier en de porthuizen aan de overkant, op de bruggen en met veel live-muziek. De straatjes zijn in dit stuk Porto middeleeuws en donker, maar aan de rivier is het licht en levendig.
We steken via het lage platform van de Ponte de Dom Luís I de Douro over en belanden dan in het domein van de vele porthuizen. Wij geven niet zo heel veel om port, maar je moet toch een keer port drinken in Porto. We strijken neer bij Sandeman en bestellen daar een port tonic voor Remco en een sangria voor mij. We hebben geweldig uitzicht en het is heerlijk mensen kijken. Klein beetje jammer van ons kaasplankje dat er meer dan 40 minuten over doet om te arriveren en van de man die hits staat te verkrachten aan de kade. Ik snap niet dat sommige mensen niet doorhebben dat ze niet kunnen zingen.
Hierna besluiten we heerlijk toeristisch met de kabelbaan naar boven te gaan. Voor 7 euro p.p beleven we 3 fantastische minuten. Het scheelt wel naar boven lopen en we kunnen nu over het hoge platform van de brug weer terug naar de overkant. Vanaf daar wandelen we terug naar de straat waar we eerder onze brunch aten. We ontdekten daar namelijk een ramen restaurantje en een beetje comfortfood slurpen is altijd lekker. Voor de rest van de weg naar boven pakken we lekker gemakzuchtig een Bolt.
Porto is een fijne stad! Ik vind het leuker dan Lissabon, Remco zijn mening is nog wat verdeeld. Hij wordt zo verdrietig van de vele vervallen panden, wat ik ook wel weer snap. Ik zie echter altijd wel schoonheid in verval, dus kan er stiekem wel van genieten.
Morgen nog een dagje Porto te gaan. Beetje lastig om te bepalen wat we gaan doen, want er wordt regen voorspeld 🙁
Dag 11: Toch nog in een oud trammetje (Porto, 21 mei)
Vandaag worden we niet gewekt door de vogels, maar door dikke regendruppels op de Velux. Bleh! We blijven maar wat langer liggen. De voorspelling is wel dat het droog wordt, maar de tijd waarop dat zou moeten plaatsvinden schuift steeds een beetje op.
Rond een uur of elf gaan we toch echt maar op pad, we gaan naar Mercado do Bolhâo een overdekte markt. Het is droog als we er heen lopen en de zon gaat zelfs voorzichtig schijnen. Onderweg komen we een mooie chocoladewinkel tegen waar we wat repen kopen.
In de markt snacken we lekkere dingetjes, kijken onze ogen uit naar de enorme uitstallingen ingeblikte vis (en kopen uiteraard wat), proeven gesuikerde hibiscus en besluiten uiteindelijk te gaan lunchen bij een vegetarisch restaurant boven in de markt. Een beetje groente kan geen kwaad! Het restaurant heeft een fijne inrichting en bereid veel op de barbecue. De broodjes met paprikaspread zijn alvast heerlijk en de patatas bravas bij ons voorgerecht zijn misschien wel de lekkerste ooit. Remco heeft een interessant hoofdgerecht met aubergine waarvan we eigenlijk nog steeds niet precies weten wat erin zat. Het is wel heel lekker.
Ik neem de bloemkoolsteak met chimichurri. Die valt helaas wat tegen (volgens mij zit er koriander in de chimichurri, terwijl ik daar nog expliciet naar vroeg), mist zout en blijkt binnenin ook nog ijskoud. Ik stuur het bord terug en mag een hele tijd toekijken hoe Remco lekker smult. Uiteindelijk krijg ik gelukkig warme bloemkool, maar het blijft een beetje een matig verhaal (het is ook belachelijk veel, echt een halve bloemkool). Het lekkerste is eigenlijk de rijst met pistachenootjes die erbij geserveerd is, dat ga ik onthouden.
We dubben ondertussen een beetje wat we zullen doen. Er is een roze art deco villa verderop in Porto met daarin een museum voor moderne kunst. Ik wil vooral het huis zien, maar dat kan alleen als je op z’n minst entree betaalt voor het park (15 euro). Als je ook het museum in wil, betaal je 24 euro. Ongekend veel voor hier in Portugal en de exposities spreken ons niet enorm aan. De reviews zijn ook nogal wisselend.
Remco wil graag met het oude trammetje naar het strand. Dat trammetje is hier ook een toeristending, maar een stuk beter te doen dan in Lissabon.
Het wordt het trammetje. Dat heeft ook nog wel wat voeten in aarde want het is toch best druk en we willen uiteraard niet staan of eindeloos in een rij wachten. We besluiten het toch te laten schieten, ploffen op een terrasje voor een drankje en zien vervolgens de tramhalte met nog slechts een handjevol mensen terwijl er een trammetje aan komt. Remco rekent snel af, ik sprint naar de halte en net voor mij schuiven een aantal mensen ook al aan. Als de tram er is, blijken we nét niet meer te kunnen zitten. Niet mee dus. Maar we hebben nu al zoveel moeite gedaan én zijn de eerste dat we maar blijven wachten. Uiteraard duurt het net nu heel lang voor er weer eentje komt, maar we kunnen wel als eerste instappen en boemelen relaxt naar Foz do Douro, de wijk waar de stranden liggen. De route is vast niet zo mooi als in Lissabon, maar zo langs de rivier is het ook prachtig.
Eenmaal aan het strand wandelen we een beetje langs de boulevard, eten een ijsje, waaien een beetje uit en gaan dan bij een kleine mercado een hamburgertje eten.
En daarna gewoon lekker makkelijk weer met de Bolt naar ‘huis’. Rustig dagje zo, weinig foto’s gemaakt.
