Het is tijd om Lissabon te verlaten en het is wel zo handig om dat met een auto te doen. Dit is dus de eerste to do van de dag: de huurauto ophalen. We boekten dit keer niet via Sunnycars maar via Easyterra. Vergelijkbare voorwaarden, iets minder bereikbaar en geen Nederlandssprekende klantenservice, maar Engels. En 140 euro goedkoper…

Op onze voucher staat iets over het meeten van een rep bij Vodafone op het vliegveld, maar we besluiten dat te negeren en gewoon een Bolt naar de verhuurlocatie te nemen. Dat blijkt een prima zet, want op het vliegveld zouden we gewoon een shuttle hebben moeten nemen. De verhuur loopt soepel, uiteraard worden ons nog wel extra verzekeringen aangesmeerd, maar die kunnen we ook nu allemaal veilig weigeren. Na een zeer uitgebreide inspectie rijden we weg in een zilverkleurige Hyundai Bayon. Nooit van gehoord, maar best oké. Achteruitrijcamera, Android Auto, genoeg ruimte voor Remco. Prima.

Stop 2 van vandaag is het plaatsje Óbidos, een klein uurtje rijden verderop. Dit Middeleeuwse stadje is één van de best bewaarde vestingstadjes van Portugal en ligt boven op een berg. Hierdoor was het ooit van strategisch belang bij het verdedigen van Portugees grondgebied, inmiddels is het vooral van belang voor toeristen. Het kleine stadje, met een kasteel wat als hotel dient en beloopbare stadsmuren, wordt overspoeld met tourbussen die Óbidos aandoen op een dagtripje vanuit Lissabon of Porto. We zitten nu echter nog wel voldoende buiten het hoogseizoen om een bezoekje aan te durven. Parkeren kunnen we gratis vlak buiten het stadje, waar we direct naast de parkeerplaats twee zoete broodjes scoren bij een bakkertje.

Hierna slenteren we wat door het idyllische stadje. Het wandelen op de muren slaan we even over (hoog! geen reling!), maar de kleine straatjes zijn prachtig. Druk, dat wel, maar prima te doen. Rond lunchtijd vinden we een tof hoekje waar een healthy café, een bakkertje en een minuscule pizzeria gevestigd zijn. Je kunt er mixen en matchen en bijvoorbeeld je sapje bij het café halen terwijl je een pizza bij de buren bestelt. Superleuke plek, heerlijke pizza’s!

We zijn wat vroeger dan ik had ingeschat klaar met het verkennen van Óbidos en we besluiten daarom een bezoekje in te lassen aan het klooster van Alcobaça (12e eeuw). Het klooster van Batalha staat ook op de planning voor vandaag en twee hele rondgangen leek ons wat te veel van het goede, dus bezoeken we bij Alcobaça alleen de kerk (gratis). Die is prachtig in al zijn eenvoud. De kerk en het klooster zijn de eerste gotische gebouwen in Portugal en opgenomen als UNESCO werelderfgoed.

In de kerk kunnen we ook de graftombes van Peter I van Portugal en zijn postuum tot wettelijke echtgenote verklaarde minnares Inês de Castro bewonderen. Hun tragisch liefdesverhaal had door Shakespeare geschreven kunnen worden.

Peters vader, koning Alfons IV van Portugal, heeft Inês vermoord omdat Peter uitgehuwelijkt was aan iemand anders en niet van plan was zijn relatie met Inês op te geven. Toen Peter na de dood van zijn vader in 1361 de troon beklom liet hij haar opgraven en in de abdijkerk in een tombe plaatsen. Zelf werd hij later in de andere tombe begraven. De twee geliefden liggen er naar elkaar gekeerd zodat ze op de dag van de verrijzenis elkaar in de ogen zouden kijken.

Na een rondje door de kerk (niet om) stappen we weer in de auto op weg naar het volgende klooster, het klooster van Batalha. Dit klooster is wat jonger, in 1386 werd de opdracht gegeven om het klooster te bouwen. De constructie van het volledige klooster duurde maar liefst anderhalve eeuw, maar al vanaf 1388 woonde er monniken.

Het gebouw is één groot kunstwerk en bevat veel elementen van de Portugese laatgotische stijl, de manuelstijl. Ook dit klooster is UNESCO werelderfgoed.

Voor 10 euro (en maar liefst 1 euro parkeerkosten) mogen we het klooster van binnen bewonderen. De Capelas Imperfeitas bezoeken we nog voor we een kaartje hebben gekocht, onduidelijk is of deze nou gratis te bezoeken zijn of dat de mensen die kaartjes moeten controleren daar geen zin in hebben (er is een hokje met kletsende vrouwen)

De Capelas Imperfeitas, in het Nederlands letterlijk “onvoltooide kapellen”, is een groep kapellen die oorspronkelijk bedoeld was als begraafplaats van koning Johan I, zoals stond beschreven in diens testament. Koning Eduard gaf daarom opdracht tot de constructie van de kapellen, aangrenzend aan het hoofdeinde van de kerk. Waarschijnlijk werd er in 1434 aan de bouw begonnen, maar om onduidelijke redenen werden de kapellen nooit afgemaakt. Wellicht had het te maken met de dood van Eduard I in 1438. De kapellen missen onder andere het dak, maar dat ze niet af zijn, maakt ze niet minder de moeite waard. Prachtige details, prachtig glas in lood.

Die details zijn een doorlopend thema in het klooster. Onvoorstelbaar veel priegelwerk zit er in het gebouw. Het is lastig om op foto’s te vangen, maar het is een en al geweldige doorkijkjes en bouwkundige hoogstandjes. Er wordt ook veel aandacht besteed aan de onbekende soldaat, wiens graf zich in een zaal van het klooster bevindt. Hiermee worden alle gevallen Portugese soldaten uit de 1^e wereldoorlog herdacht. We zien een wisseling van de wacht door soldaten en er is een museumpje volledig gewijd aan deze herdenkingsplek.

Nadat we eerder bij Alcobaça al een buitje op ons hoofd kregen, is het weer inmiddels volledig omgeslagen. Regen, regen, grijs, regen, meer regen en meer grijs. Koud ook! Met nog een tussenstopje voor wat brood en beleg bij de supermarkt rijden we naar ons guesthouse in Coimbra. Ik had onze aankomst hier iets anders voorgesteld, want het is zo’n prachtige plek!

We logeren in een oud huis wat vroeger van een rijsthandelaar was. Nooit geweten, maar er wordt hier dus heel veel rijst verbouwd. Het huis is prachtig gerenoveerd met behoud van heel veel authentieke details en heeft een heerlijke tuin. Die we nu dus niet kunnen bekijken, want het zeikt van de regen.

Onze kamer is er wat klein, maar wel heel fijn. Hoewel het bed helaas erg tegenvalt. Kleine smet op deze verder briljante plek. We mogen gebruik maken van de keuken en eten daar ’s avonds onze broodjes. De koelkast is een honesty bar en er zijn zelfgebakken cake en fruit voor het pakken.

Morgenochtend zal er ook een ontbijtje voor ons klaar staan. Fijn!