Another day, another traag ochtendritueel. Op dag 2 is de spierpijn altijd erger zeggen ze hè? In ons geval is het waar.

Maar we gaan ons vandaag toch weer aan de heuvels wagen, want anders zien we niks van Lissabon. Op de planning staan hele belangrijke dingen: een bezoekje aan Manteigaria – Fabrica de Pasteis de Nata, Nannarella (ijs) en de Time-Out Market.

We moeten echter eerst weer richting centrum, dus we springen de metro weer in. Bij Rossio stappen we uit en lopen het toeristische centrum in. Het is inmiddels al rond lunchtijd (we waren traag) en de proppers proberen ons hun restaurantjes in te lokken. Helaas Pedro, hoe harder je lokt, hoe harder wij weglopen.

Bij Manteigaria staat een flinke rij, maar deze pasteis de nata schijnen echt heel goed te zijn, dus we gaan gewoon maar eens meedoen met de meute. De rij loopt ook heel vlot door, ze hebben een goed systeem in de winkel. Plus ze verkopen maar één ding, dus dat maakt het makkelijk. De gebakjes worden in de winkel de hele dag door vers gemaakt en we zien enorme emmers met custard en deeg voorbijkomen. Wij scoren een doosje van 6 stuks.

Voor we deze gaan proeven, willen we eerst even een plekje vinden waar we een beetje kunnen zitten. We passeren de Santa Justa lift, een prachtige lift die het centrum verbindt met het op een heuvel gelegen Largo do Carmo. De lift is gebouwd rond 1900 en dus nog altijd in gebruik. Helaas is de lift, zoals nogal veel vervoersmiddelen hier in Lissabon, uitgegroeid tot een toeristische attractie en staat er een ellenlange rij (en kost een kaartje maar liefst 6 euro).

Wij lopen dus maar naar boven….gelukkig vallen de heuvels mee qua dodelijkheid Winkels op de heuvels helpen ook, kun je nog eens stoppen om uit te hijgen…eh te windowshoppen. Ik koop zowaar ook nog eens wat trouwens: een kettinkje met een Portugees tegeltjesmotiefje in de hanger. Klinkt stom, is leuk.

Op het Largo do Carmo strijken we neer bij een prieeltje, smullen van de pasteis de nata en kijken heerlijk mensen. Het barst hier ook van de paars bloeiende Jacarandas, wat een prachtige bomen zijn dat! Ze zouden een thema gedurende deze dag worden. Het carmoklooster besluiten we over te slaan, meer zin in wandelen door Lissabon dan iets historisch verantwoords vandaag. Wel bezoeken we even verderop nog een waanzinnig gedecoreerde kerk. Ik maakte er geen foto’s, maar het was echt enorm over the top met uiteraard ook veel tegeltjes.

Bij Boa-Bao besluiten we een kleine lunch te eten. Verkeerde beslissing helaas, want zodra we de kaart krijgen blijkt dit restaurant gerechten te voeren uit vrijwel elke Aziatische keuken denkbaar en meestal voorspelt dat niet veel goeds. Onze dimsummetjes komen gewoon van de Aziatische supermarkt en de bao’s zijn droog, de pork belly nog te vet en de eend droog en mushy tegelijk. Jammer!

Nu ik dit zit te tikken kom ik er achter dat het een keten is, nog een minpunt dus. Toch beter research moeten doen!

Het mag de pret niet drukken en we genieten gewoon lekker verder van de stad. We slenteren door een hele hoop rustige straatjes, fotograferen weer tig tegeltjes, drinken wat bij het hippe Copenhagen Coffee Lab en eindigen uiteindelijk bij de volgende stop: Nannarella, een Italiaanse ijswinkel. Als je Somebody Feed Phil hebt gezien (seizoen 1): die dus. We scoren een ijsje (LEKKER!) en eten dat op in een parkje met uitzicht op “Wurst”, een Oostenrijkse worstenwinkel die ook al in die aflevering zit. Voor bratwurst is er nu echter geen ruimte.

Na ons ijsje slenteren we weer lekker verder (wordt het al saai?). We zien een hele laan vol met Jacarandas EN een gele tram 28. Dus daar spelen we een poosje in de hoop de perfecte foto te maken. Lukt niet echt, toch leuk.

Daarna wandelen we zelf door de bewuste laan, waar we natuurlijk ook weer met regelmaat moeten stoppen voor een foto.

Na nog meer slenters door leuke straatjes eindigen we bij de Time-Out Market. We lopen er een rondje, maar het kan ons niet echt bekoren. Het is er druk, niet gezellig en de prijzen zijn méér dan flink. Een hotdog voor 12 euro bijvoorbeeld (onze volledige hamburgermaaltijd eerder was ook 12 euro).

We ploffen daarom nog even lekker op een bankje in een parkje waar we gewoon nog even genieten van de zon en de mensen. Na een poosje trekken er steeds meer wolken voor de zon en koelt het af. We haddeen al besloten thuis te gaan eten vanavond, dus we zoeken een supermarkt op. Op het station, waar we al vrijwel zijn, zit een Pingo Doce. Daar is het echter ZO druk dat we – na een mislukte poging de boodschappen die we willen te verzamelen – besluiten om ‘thuis’ boodschappen te doen. Dat valt ook nog niet helemaal mee en uiteindelijk kopen we maar gewoon stokbroodjes met wat dingetjes voor erop. Ook prima.

De rest van de avond krijgen onze voeten lekker rust, we liepen 14.000 stappen vandaag en hebben morgen nóg een dag Lissabon voor de boeg.