Dag 1 Rotterdam – Lissabon (11 mei)

Na de afgelopen dagen ons huis te hebben gepoetst voor de housesitters is het nu dan eindelijk tijd om in de vakantiestemming te gaan raken. We kunnen het vandaag rustig aan doen, want we vliegen pas om vier uur ’s middags.

’s Morgens dus rustig de laatste dingen inpakken, nog een wasje beddengoed draaien, poezen knuffelen en er is dan nog ruim voldoende tijd voor een koffie en brunch bij de vrienden van Kopi Soesoe. Op hun terras is het altijd vakantie!

Na een korte stop bij de Bakkerswerkplaats voor wat lekkers voor de oppassers, het weer opmaken van het bed en nóg een paar knuffels met de poezen is het dan wel tijd om op pad te gaan. We hebben de tijd en kunnen dus zonder stress naar de metro wandelen.

Op Meijersplein moeten we overstappen op de bus naar de luchthaven. Het is daar een beetje onduidelijk en we stappen op de verkeerde hoogte uit, in plaats van ‘straat’ hadden we ‘tunnel’ moeten kiezen bij de lift. Terug dus maar weer, weer in de lift, door de tunnel, andere lift en ook nog een keer inchecken en uitchecken bij de OV-poortjes. In dit proces valt ergens bij het pakken van mijn telefoon mijn paspoort uit mijn tas!

Ik heb hem nog niet gemist als er bij de bushalte een vreemde mevrouw tegen me begint te praten. Zij blijkt mijn paspoort gevonden te hebben en trok de logische conclusie dat ik bij de bushalte zou zijn. Wat een geluk!! Waarschijnlijk zou ik de vermissing wel gemerkt hebben bij het instappen – ik check die dingen 100x – maar of ik ‘m dan nog gevonden had…

Uiteindelijk is dat hele paspoort op het vliegveld niet eens meer nodig natuurlijk, maar goed, zonder ID op vakantie is nooit een goed idee.

Op Rotterdam Airport verloopt alles voorspoedig. Koffers kunnen bij de selfservice afgegeven, security gaat vlot en soepel en het is in de vertrekhal rustig en koel. Ook de vlucht gaat voorspoedig, maar oh, wat zijn die vliegtuigen van Transavia toch krap. Het is een knusse bedoening. En hoewel het maar krap 3 uur reizen is, mis ik toch de films een beetje.

Voorspoedig blijft het gelukkig vanaf hier eigenlijk allemaal. Onze koffers verschijnen na een poosje wachten keurig op de band. We boeken een Bolt die ons voor het astronomische bedrag van €1.99 (met een kortingscode) zonder kleerscheuren bij ons appartement afzet en ons appartement is prachtig mooi. Wel jammer dat ook hier weer van die vieze geurstokjes staan! Blegh

Ondertussen is het hier een uur of zeven en thuis dus al acht uur. HONGER! We wandelen richting de markthal die hier vlakbij zit. De markt is niet open, maar in het gebouw zitten aan de buitenkant allerlei restaurantjes. We strijken neer bij Tasca do Mercado waar we heerlijk petiscos eten, de Portugese versie van tapas. Dikke garnalen met aioli, kroketjes met eend, een wat tegenvallend vleesgerecht en farinheira com ovos, een soort omelet met een hele smokey zoetige chorizo. Heerlijk.

In Portugal wordt er bij restaurants vaak direct brood met smeersels of olijven neergezet, waarvoor je moet betalen als je het eet, maar wat je ook gewoon mag laten staan of weigeren. Wij krijgen het hier keurig aangeboden, maar nemen het graag aan, want HONGER. We krijgen een hele hoop heerlijke olijven, lekkere broodjes, een heerlijke lokale kaas en boter van geit. De laatste laten we staan en hoeven we dus ook niet te betalen. Onze, alleraardigste, serveerster smeert Remco na het eten wel nog gewiekst een cheesecake als dessert aan.

50 Euro armer en een volle buik rijker verlaten we het restaurantje. Fijn plekje! We duiken nog even een supermarkt in voor wat drinken en dan is het tijd voor rust. Kan niet wachten om Lissabon te gaan bekijken!

Dag 2: Lissabon (12 mei)

Hoewel ons bed ietwat aan de smalle kant is, slapen we allebei heerlijk! Ik ben wel veel te vroeg wakker maar dat maakt dat ik mooi even een verslagje van gisteren kan tikken.

Na het gebruikelijke poedelen en poetsen (zalige harde douche hier!) gaan we op pad. Ik heb een leuk tentje voor brunch opgezocht op een half uurtje lopen, volgens Google is de route overwegend vlak. Dat moet lukken en vrolijk gaan we op pad, al snel genietend van alle soorten tegeltjes en kleuren op de huizen. Love it. Ik zei het al 100x en ik blijf het zeggen: ik ben voor kleurrijke huizen!

Helaas mogen we, ondanks wat Google ons beloofde, al snel ook genieten van de heuvels die Lissabon ons biedt. Lekker klimmen! Pfff… Voordeel is wel, op bijna elke heuvel die je hier beklimt, krijg je ook een uitzichtpunt cadeau. We bezoeken er vandaag wel vier of vijf en zien de stad dus vanuit allerlei hoeken.

Nadeel van die heuvels: je moet ze net zo hard ook weer af en dat is misschien nog wel erger. De stoepjes zijn hier spekglad en dat maakt naar beneden lopen niet echt een hele veilige ervaring.

Met de eerste 4000 stappen op zak, strijken we neer bij Curva. Curva blijkt een superleuk tentje, met een fantastische brunch en een hele leuke serveerster. Genieten, dit is echt vakantie. En écht vakantie blijft het, de rest van de dag. Het is heerlijk weer, zonnig, maar niet te warm om dingen te ondernemen.

Na de brunch slenteren we wat in de buurt van het restaurantje rond. Er zijn daar twee murals van Shepard Fairey die ik graag wil zien, we stuiten op een uitzichtpunt en genieten gewoon van de stad. Na een poosje besluiten we naar ons eigenlijke doel van vandaag te gaan: het Museu Nacional do Azulejo, een museum gewijd aan het beroemde Portugese tegeltje. Het museum is gevestigd in een oud klooster en bezit een van de grootste keramiekcollecties ter wereld.

Het museum ligt echter een beetje in een uithoek en de wandeling ernaartoe is niet per se heel inspirerend. We boeken dus opnieuw een Bolt, die ons voor 1.27 voor de deur van het museum afzet. Dankjewel luchthaven voor je 70% kortingscode.

Voor 8 euro mogen we het museum betreden. Dat van die keramiekcollectie is niet gelogen. ZOVEEL tegeltjes! Helaas valt de uitleg erbij wat tegen. Ik had gehoopt iets meer te leren over technieken bijvoorbeeld, maar er is slechts wat beknopte geschiedenis te lezen. Wellicht hadden we meer geleerd met de audioguide, maar die moet je downloaden en er is binnen bereik noch wifi…

Gelukkig maakt het gebouw een hoop goed. Prachtig!

En uiteraard zijn al die tegels ook best interessant. Er zijn hele mooie, hele lelijke en hele rare. En natuurlijk ook Nederlandse, want we zullen ons er eens niet mee bemoeid hebben. Opvallend aan veel van de tegeltableaus vinden we trouwens dat de makers echt voor geen meter konden tekenen.

Na het bezoekje aan het museum pakken we opnieuw een Bolt en laten ons afzetten bij een station. We hebben nog geen OV-kaarten en dat lijkt ons, gezien de vele heuvels, toch wel een goed idee.

Hierna lopen we een stukje door Alfama. Heuvels galore. Ook volgepropte gele trammetjes 28 galore. Als sardientjes in een blikje zitten de mensen in dit iconische trammetje wat een prachtige route schijnt te rijden. Helaas ten onder gegaan aan zijn eigen succes, want überhaupt in de tram komen is al een uitdaging omdat ze zo vol zijn. Geen van de mensen die we zien zitten/staan/bungelen kijkt ook erg blij.

We tikken 10.000 stappen aan, eten een verschrikkelijk lekker ijsje, drinken wat op een terrasje en slenteren helemaal naar beneden tot aan het water. Genieten daar van de zeewind, voelen ons thuis bij het getoeter van de cruiseschepen en slenteren vervolgens naar een bushalte. De bus brengt ons heuvelop naar Chiado, waar we nu niet gaan rondwandelen, maar wel gaan eten.

We hebben gekozen om vanavond een beetje te splurgen en schuiven aan bij Las dos Manos, een Mexicaans-Japans fusion restaurant. Rare combinatie, maar twee van onze favoriete keukens bij elkaar; dat maakt nieuwsgierig!

Het stelt gelukkig ook zeker niet teleur. Ik droom nog van de amberjack sashimi tostada. Van de geweldige taco al pastor en van de pork belly tonkatsu! Wow.

Wat wel een beetje teleurstelt is de sfeer, de bediening is ontzettend afstandelijk en een beetje kil, terwijl het eten en het interieur zo vrolijk zijn. Het maakt dat we er niet zo snel nog eens naar terug zouden gaan, terwijl ik het eten best nog eens zou willen.

Hierna is de koek voor de dag wel op en gaan we op weg naar huis. Eerst nog een stukje wandelen naar het metrostation, wat uiteraard weer lekker over de heuvels gaat. Ergens in de metro gaat bij mij het lampje al zo ongeveer uit en de laatste meters naar huis gaan op ons tandvlees. Misschien hadden we een pietsje rustiger aan moeten doen. Maar het was zo leuk en fijn!

Met 19.391 stappen in the pocket plof ik in bed met mijn laptop voor de finale van De Mol. Ik had het naturlijk weer fout….