We beginnen de dag met ons nieuwe favoriete vakantieontbijt: yoghurt Eton mess. Yoghurt met véél vers fruit, cruesli en een beetje verkruimelde meringues die over waren van de echte Eton mess. Erg lekker en toch een beetje beter dan meer echte Eton mess maken.

Om 11 uur stappen we in de auto richting de P&R van Oxford. We weten nu hoe alles werkt en ik koop onderweg vast ons ticket in de RingGo app, want vorige keer lukte het niet om een ticket met de automaat te kopen en heb ik vervolgens enkele minuten mallotig met mijn telefoon omhoog op de parkeerplaats rondgelopen om voldoende internetbereik te vinden.

Het is nu een stuk drukker op de P&R dan zondag, iedereen is duidelijk weer aan het werk en zet zijn/haar auto dan dus ook hier neer. Gelukkig is er nog een plekje voor ons en de bus komt ook al vlot.

We stappen dit keer wat voor het centrum al uit, zodat we nog een stukje door de wijk Jericho kunnen wandelen, want dat schijnt leuk te zijn. Onze eerste missie is echter wat eten en dat zou in dit buurtje ook wel moeten lukken. In een ontzettend schattig straatje met leuke koffietentjes en broodjeszaken scoren we ieder een kakelverse baguette met een lekkere kipsalade. De winkel waar we dit kopen, heeft geen zitgelegenheid, dus eten we het al wandelend op. We lopen door straten met enorme panden waarvan de meesten worden gebruikt door de universiteit.

Natuurlijk moet er ook weer eens een toiletstop ingelast wat we gaan doen in het universiteitspark. Dit park valt helaas nogal tegen, dus het wordt nogal een saaie wandeling.

Inmiddels wordt het zo onderhand wel eens tijd om iets te gaan doen aan onze missie van vandaag; colleges bekijken! Want dit is toch wel de reden dat we vandaag zijn teruggekomen, afgelopen zondag kwamen we daar niet echt aan toe.

Het eerste college dat we hebben uitgezocht is Keble College, wat we kozen vanwege de bijzondere architectuur. Helaas blijken we pas vanaf 14:00u het college te mogen bezoeken, wat nog ruim een half uur duurt. We twijfelen even, doorlopen en wat anders kiezen of een half uurtje in de buurt spenderen? Als we ontdekken dat het natuurhistorisch museum en het Pitt Rivers museum direct aan de overkant gelegen zijn, besluiten we een museumbezoekje in te lassen. Beide musea zitten aan elkaar vast en zijn gratis te bezoeken.

Remco is dol op natuurhistorische musea, ik nogal iets minder, maar we houden het dit keer bij een bliksembezoekje in de grote hal waar we wat dino’s en stenen bewonderen (Remco) en het prachtige gebouw fotograferen (ik).

Daarna steken we door naar het Pitt Rivers museum, een antropologisch museum over álles wat met de mens te maken heeft. Dat alles mag je vrij letterlijk nemen. De verdiepingen staan bomvol vitrines met dingen, gerangschikt naar functie. Kleding, schoenen, sieraden, beeldjes, zwaarden, pistolen, harnassen, hoofdtooien, kammen, servies. Duizenden voorwerpen staan er uitgestald, van elk ceremonieel en elke cultuur die je je maar kunt bedenken. Het is fascinerend en heel interessant, maar ook ontzettend vermoeiend. Zoveel spullen! En ook zoveel informatie BIJ die spullen.

We bekijken maar een klein deel van het museum en ploffen dan buiten even neer op een terrasje voor wat drinken. Pfew! Onze ogen en hersenen moeten er even van bijkomen, beetje een overload. Dit is echt zo’n museum waar je gewoon heel vaak kleine stukjes van moet bekijken.

Ondertussen is het al kwart voor drie en gaan we ein-de-lijk eens een college bekijken. Keble College (opgericht in 1870 en daarmee relatief jong) stelt niet teleur, het is alles wat je van zo’n universiteitsgebouw verwacht. Keurig aangeharkt grasveldje omringd door prachtige gebouwen van baksteen. Heel anders dan de gebouwen in het centrum van Oxford waar we toch vooral zachtgele steen zagen. Helaas mogen we bij Keble College nergens binnenkijken, behalve in de kapel, dat is toch wel een beetje teleurstellend. We hoopten toch op Harry Potter-achtige eetzalen enzo.

We besluiten een tweede college met een bezoekje te vereren: Balliol College. Héél anders dan Keble College, ook weer errug mooi. Balliol College is het oudste college van Oxford, al opgericht in 1263. Voor 5 pond mogen we onszelf rondleiden over het terrein. En hier mogen we zowel in de kapel als in ‘de hall’ een kijkje nemen: de eetzaal. Deze is niet zo mooi als die van het Christchurch college, wat model heeft gestaan voor Harry Potter, maar toch de moeite waard. Het stinkt er wel ontzettend naar de keuken. Bijzonder is dat er, naast een aantal oude portretten van belangrijke witte oude mannen, heel veel foto’s hangen van vrouwen die afgestudeerd zijn aan het college. Tof!

Na ons bezoekje aan Balliol College slenteren we nog eventjes door Oxford, maar onze voeten zijn wel weer een beetje moe en de zintuigen eigenlijk ook wel. Het is ook alweer vijf uur ondertussen, dus alles sluit zo zoetjes aan. Wij besluiten de bus richting auto te pakken en onze fijne cottage weer op te zoeken. Dom idee alleen om dit om vijf uur te doen, we belanden met de bus midden in de spits en het duurt echt een eeuwigheid voor we bij de P&R zijn. Van uitgebreid koken gaat het niet meer komen vanavond en we scoren even snel twee pizza’s bij de COOP onderweg. Moe, maar voldaan is het ’s avonds tijd voor lekker bankhangen in de cottage. Zeker geen spijt dat we nog eens Oxford hebben gedaan, ondanks dat we nu wel weinig tijd over hebben voor alle Cotswoldsplannen.