It’s my birthday! Een beetje anders dan voorgesteld, want ik wilde eigenlijk vandaag lekker uitgebreid ontbijten, ergens een afternoon tea doen en een beetje The Cotswolds bekijken. Maar mijn eigen wensen gooiden roet in het eten. Want, we wilden deze vakantie naar Oxford. En in Oxford heb je de universiteit en die is heel oud. En hele oude universiteiten hebben ook hele oude bibliotheken. En dáár wilde ik dus heen. In het bijzonder naar de Radcliffe Camera, de ronde reading room van de Bodleian Library. 

 Radcliffe Camera is het meest gefotografeerde gebouw van Oxford, maar naar binnen mag je alleen als je student bent. OF als je een tour boekt. Maar deze specifieke tour, die anderhalf uur duurt, vindt maar 3x per week plaats om de studenten niet te veel te storen. En uitgerekend nu wij hier zijn, vervielen een aantal van die momenten, waardoor we alleen nog op zondag konden. Het boeken van de tickets was een soort van concertkaartjes experience: exact een maand vooraf (op de minuut) snel klikken en hopen dat je beet hebt. Oorspronkelijk boekte ik voor 11:15, maar die ging ineens óók niet door, waardoor we op een tour van 13:15 werden gezet. Uiteindelijk wel prima eigenlijk.  

Nu zijn we zonder ons te moeten haasten rond half elf in Oxford waar we eerst heerlijk wat kunnen rondslenteren. We hebben vandaag wel geparkeerd op een P&R, want parkeren in Oxford is echt heel duur. De P&R kost maar 5 pond voor parkeren + bus met zijn tweeën, dus dat is bijna niks!  

Het is heel, heel warm vandaag (nog warmer dan in Bath), dus om half elf kun je ook best al aan je eerste ijsje beginnen. We scoren het bij een lief winkeltje in de Covered Market, die sowieso echt een bezoekje waard is. Tot mijn grote vreugde zie ik er ook een postbox topper, een gehaakt tafereeltje wat mensen bovenop brievenbussen zetten Het is een ding in Engeland en er zijn hele Facebookgroepen voor. Ik ben er niet naar op zoek gegaan, maar vind het leuk er nu in ieder geval eentje gezien te hebben.  

In de schaduw is het qua warmte nog wel redelijk te doen, er staat gelukkig ook wat wind, maar langzaam veranderen we toch al een beetje in een plasje. Ik moet ook weer eens naar de wc en net nu is er geen openbaar toilet in de buurt. Wel de botanische tuin van de universiteit waar ook toiletten zijn. We kopen maar gewoon een entreekaartje, geen zin om terug te lopen naar de markthal. Het is mooi en fijn in de tuin en we genieten er van de schaduw en relatieve koelte van de bomen en het gras waar we een poosje op liggen.  

Ondertussen is het tijd om te gaan lunchen voor we onze tour gaan doen. We vinden een piepklein Japans tentje waar we nét de laatste zitplaatsen krijgen. Hierna vormt zich een systeem op de stoep waar de mensen mogen wachten naast een bord en ter plekke hun bestelling moeten opgeven. Als ze dan een zitplaatsje krijgen, wordt het eten ook vrijwel direct voor hun neus geschoven. Efficiënt wel! Het is een prima hapje en zeker de miso soup zorgt dat we er weer even tegenaan kunnen zo op deze warme dag.  

En dan is het tijd voor de tour. We mogen ons melden in The Divinity School waar we een badge krijgen uitgereikt en vervolgens zo’n lekker touri oortje om de gids mee te kunnen verstaan. Onze gids is overigens geweldig, ik wil haar adopteren als mijn oma! Het is een keurige dame, die prachtig kan vertellen en ontzettend veel weet, maar ook enorm veel (Engelse) humor heeft. Ze zet vrijwel meteen een Amerikaanse dame die niet bij onze groep hoort, maar wel voorbij het lintje is gegaan, onzettend op haar nummer, zonder ook maar één seconde grof of onbeleefd te zijn. De Amerikaanse klaagt op een zeiktoontje “oh are there invisible lines now” en blijft drentelen bij het lint, waarna ze nogmaals zeer beleefd wordt weggestuurd. In onze oortjes komt er echter een “They are not very invisible to me” achteraan.  

Goed, tijd voor de bibliotheken dus. Er is ontzettend veel te vertellen over de Bodleian Libraries en dat doet onze gids dan ook met verve. Ik heb niet alles onthouden en kan zeker niet alles herhalen hier, dus voor nu even gemakkelijk een kopietje van Wikipedia over waar we nu eigenlijk zijn:  

De Bodleian Library is de voornaamste onderzoeksbibliotheek verbonden aan de Universiteit van Oxford en een van de oudste bibliotheken ter wereld. In Engeland is het de op een na grootste bibliotheek, na de British Library. Onder studenten wordt de bibliotheek ook wel kortweg de ‘Bod’ genoemd. 

De Bodleian Library is een van de zes bibliotheken die depotplicht kennen voor alle werken gepubliceerd in het Verenigd Koninkrijk, met dien verstande dat een uitgever in elk geval verplicht is een exemplaar van ieder werk toe te sturen aan de British Library, en aan elk van de andere bibliotheken eveneens verplicht is, maar dan op verzoek, een exemplaar toe te sturen. 

De Bodleian bestaat uit meerdere deelbibliotheken. De Old Library bevat onder andere uit de Duke Humfrey’s Library. Andere onderdelen van de Bodleian Library zijn de Radcliffe Camera, Weston Library en Clarendon Building. De bibliotheek vormt, samen met 27 andere bibliotheken in Oxford, de Bodleian Libraries. 

De Divinity School, verbonden aan de Old Library, is gebouwd tussen 1427 en 1483 en is daarmee de oudste ruimte van de universiteit. 

De Bodleian Library werd gebruikt als filmlocatie voor onder andere Harry Potter films (de Divinity School als ziekenhuis en de Duke Humfrey’s Library als bibliotheek van Hogwarts), The New World, The Madness of King George, Lewis en Endeavour. 

De bibliotheek kent een lange geschiedenis. Het eerste instituut in Oxford dateert uit de veertiende eeuw en werd gesticht door Thomas Cobham, bisschop van Worcester. De kleine verzameling boeken groeide gestadig, en er moest naar een nieuw onderkomen worden uitgezien toen de bibliotheek tussen 1435 en 1437 een grote collectie manuscripten ontving van Humphrey van Gloucester, de broer van Hendrik V. 

Aan het eind van de 16e eeuw raakte de bibliotheek in verval. Veel meubilair werd verkocht en vele manuscripten verdwenen uit het bestand. Aan het begin van de 17e eeuw echter kreeg de bibliotheek een stevige nieuwe impuls door de bemoeienissen van Thomas Bodley, die de vice-kanselier van de universiteit aanbood het instituut nieuw leven in te blazen en daar fondsen voor beschikbaar wilde stellen. Ook schonk hij een deel van zijn eigen verzameling boeken. De bibliotheek werd op 8 november 1602 officieel heropend en droeg vervolgens de naam van Thomas Bodley. Tegenwoordig bevat de Bodleian Library ongeveer 12 miljoen gedrukte werken.[1] 

Hoewel ik vooral hoge verwachtingen had van de Radcliffe Camera (want plekken waar je niet zomaar mag komen zijn vaak het tofst), blijkt de Duke Humfrey bibliotheek het hoogtepunt van de tour. ZO ontzettend mooi! De boeken die er staan zijn waanzinnig oud en mogen ook niet zomaar opgepakt, je kunt ze alleen op aanvraag inzien. Wát een plek dit. Ik mis echt de helft van het verhaal van onze gids hier, want ik blijf maar kijken. Deze bibliotheek is vandaag gesloten, dus er zit verder niemand, wat het misschien nog wel mooier maakt. Goed verjaardagscadeau, zo’n bibliotheek!  

In Radcliffe Camera blijken we uiteindelijk maar vrij kort te stoppen. Het plafond is er prachtig, maar we mogen er niet fotograferen vanwege de bezoekers die er zitten te werken. Het gebouw was oorspronkelijk een boekwinkel, wat ik wel heel tof vind. Je ziet het ook wel een beetje terug in de indeling.  

We vervolgen de tour door de kelderbibliotheek (vrij modern) en door de ondergrondse tunnel terug naar Divinity School. Daar is er nog een optioneel praatje op het plein over de architectuur. Heel interessant ook, maar die kennis is direct erna weggesmolten. Het is ZO warm!  

Ik bel even met mijn moeder voor mijn verjaardag, we bekijken Radcliffe Camera even van buiten en we willen dan eigenlijk nog maar één ding: douchen! We willen eigenlijk nog colleges bekijken, maar besluiten later deze week gewoon nog eens te gaan.  

Bij Waterstones scoor ik nog even een Koreaans kookboek en dan springen we in de bus naar de P&R. De bus is nog veel warmer, maar gelukkig is de airco in de auto snel koel. Bij de BP halen we een ijsje, water en sportdrank. Onze eetplannen bij de pub vallen vervolgens wel in het water want even vergeten dat het zondag is en ze dan na 16:00 al geen eten meer serveren (want zondag is voor Sunday Roast). Boodschappen hebben we ook niet in huis en de supermarkt is óók dicht. We eindigen uiteindelijk bij een matige Italiaan een paar dorpjes verderop. Wel met een lekker glaasje prosecco erbij om te vieren dat ik weer een jaartje ouder werd!