Om 7 uur zijn we allebei wakker. Alweer best lekker geslapen en gelukkig waren alle muggen echt dood. Na het douchen en poedelen stappen we in de auto richting Bath. Het is al warm, maar er staat een briesje en we zien wel waar het schip strandt. Wel besluiten we gewoon in de stad te parkeren in plaats van op een Park & Ride waarbij je een kwartier in de bus moet zitten. Rijden in Bath blijkt ook prima te doen en de parkeertarieven zijn niet eens zo extreem.  

Onze eerste stop is bij café Cortado voor een goeie bak koffie. Lekkere hippe tent, dus altijd goed. Ze hebben er ook ontbijt en brunch, dus dat pikken we ook meteen mee. Ik neem de pancakes die heerlijk zijn, maar echt zijn verzopen in de maple syrup. En dan krijg je er nog een extra bakje bij ook! Dat is echt niet nodig. High on sugar ben ik.  

Na ons ontbijt slenteren we rustig en genietend naar de wereldberoemde Roman Baths die we graag willen bezoeken. Als je slim bent ga je hier direct bij openingstijd heen en koop je vooraf je ticket, maar we waren hiervoor nu niet zo gemotiveerd. We arriveren rond elven en stappen in een relatief korte rij. We mogen ook vlot naar binnen, dus prima. Iets meer dan 50(!) pond armer mogen we de baden betreden. Of nou ja, niet echt, want het grote bad is al lang niet meer geschikt om in te zwemmen, het water is zo verontreinigd dat je er dood van kan gaan. Wel jammer, want een rondje zwemmen zou wel lekker zijn met de warmte.  

Had overigens wel gekund, maar dan hadden we naar de moderne thermen moeten gaan. Daar kun je nog altijd baden in water uit de enige warmwaterbron in Engeland, waar de Romeinen dus al eeuwen geleden zo vernuftig gebruik van maakten.  

De audioguide die we krijgen, schaffen we al snel weer af. Zo langdradig. Er staan gelukkig ook overal voldoende bordjes met tekst en uitleg. En in veel ruimtes worden filmpjes geprojecteerd zodat je je een beeld kan vormen hoe het er ooit uitzag. Mooi gedaan wel! Ook zijn er op veel plekken tactiele borden en replica’s van beelden e.d. die je mag aanraken voor mensen die slechtziend of blind zijn.  

Ik vind niet alles even interessant (alwéér potscherven!) en op sommige plekken is het echt veel te druk, vooral ook omdat iedereen dus eindeloos naar die stomme audioguide staat te luisteren en vijf minuten op één plek blijft in plaats van één. Maar het blijft natuurlijk fascinerend hoe oud dit is, hoe slim het in elkaar zat en hoeveel zaken we gewoon nog steeds zo gebruiken, zowel in de vorm van gebruiksvoorwerpen als in hoe de moderne sauna’s nog altijd bijvoorbeeld een caldarium hebben.  

Omdat wij niet naar de audioguide luisteren, staan we al na een uurtje weer buiten. Duur bezoekje, maar goed, wel interessant en we zullen vast nuttig bijdragen aan het behoud van deze bijzondere plek.  

Na wat water is het wel tijd voor een ijsje in de schaduw. We vinden een winkeltje met ijs van een lokale boerderij. Het is heerlijk, maar wel erg romig en daardoor heel machtig. Na mijn sugarrush door de pannenkoeken krijg ik mijn ijsje niet eens op. Wanneer we na het ijsje een bezoekje brengen aan The Fudge Kitchen wil ik niet eens meer proeven. Ik geloof wel dat het lekker is. Wel echt een onwijs leuke winkel trouwens, waar je alles mag proeven en de hele dag kunt zien hoe ze de fudge maken. De jongen achter de toonbank is heel grappig en heeft de grootste lol in zijn werk. We vertrekken uiteindelijk natuurlijk wel met een voorraadje fudge… het was toch onweerstaanbaar.  

Na een water refill bij een supermarkt togen we de heuvel op richting ‘Circus’. Nee, niet zo’n ding met acrobaten en enge clowns, maar een cirkel van prachtige Georgiaanse herenhuizen, gebouwd rond 1760, met in het midden een groot grasveld vol grote bomen. Hoewel de huizen echt fenomenaal zijn, trekt het grasveld ons toch net even meer. Schaaaaaaduw! En een windje. Heerlijk! Uitrusten in stijl dit. We loungen een tijdje en gaan dan op pad voor een late lunch. Remco had namelijk alleen maar een bakje yoghurt, dus die heeft wel weer trek. Ik nog steeds niet echt, maar ik eet toch een salade. Toch best lekker.  

Hierna zijn we wel een beetje klaar met door de stad slenteren, hoe prachtig mooi het hier ook is. We doen wat boodschappen bij de Waitrose en duiken de auto weer in. Via de Cheddar Gorge  en de plaats Cheddar rijden we naar huis. Prachtige route en het is leuk om Cheddar even te zien. Wát een toeristisch dorp! Echt alles is er voor toeristen. Allemaal al dicht als wij er langskomen overigens, dus het is uitgestorven. We hadden op zich nog wel cheddar in Cheddar willen kopen (want dat komt hier uiteraard oorspronkelijk vandaan), maar dat gaat niet meer lukken. Thuis maar een keer Goudse kaas in Gouda kopen dan.  

Na het kaasdorp rijden we terug naar de Jellylegs Orchard waar we de eigenaresse en haar hondjes kort ontmoeten. Ze wijst ons in de boomgaard naar een van de yurts waar we eventueel wel aan de buitentafel mogen zitten, hij is niet bezet. Prachtige plek, maar het is helaas nog veel te warm en prompt gaat de eigenaar ook nog eens grasmaaien en daar wordt Remco niet zo vrolijk van.  

Ons huisje is best koel, dus we borreldineren nog maar eens en loungen verder gewoon lekker een beetje op het bed. En ik tik twee dagen verslag bij, ook nog!  

Morgen vertrekken we weer en zullen we, als alles goed gaat, eindelijk in Wales gaan aankomen.