Bij deze Airbnb is het onbijt min of meer inclusief. In Spanje ontbijt men niet zo uitgebreid, dus bestaat het ontbijt wat voorzien is uit twee broodjes en honing. Wij hebben nog vleeswaren en kaas, dus eten dat in plaats van de honing. De broodjes worden rond 8:30 in een schattige gehaakte roze broodzak aan onze deur gehangen. Het is niet veel, maar voor nu is het even prima en het scheelt ons weer zoeken naar een bakker. Hebben we ook helemaal geen tijd voor, want we moeten om 10:00 bij de Mezquita zijn!

De Mezquita is hét toeristische hoogtepunt van Córdoba. Nu slaan wij vaak graag DE hoogtepunten over, maar dit is wel echt uniek en dus ook voor ons dé reden om naar Córdoba af te reizen. We hebben het eerste tijdslot van de dag geboekt, wat over het algemeen de beste manier is om grote groepen te ontwijken. Helaas is het eerste tijdslot hier pas om tien uur, voor tienen is er eerst nog gewoon een kerkdienst. Je kunt de Mezquita ook al om half negen in (gratis!), maar dan moet je vervolgens ook de kerkdienst bijwonen of je wordt er om negen uur uit gegooid. En na de kerkdienst moet je er dan alsnog uit, omdat je vanaf dat moment dus een kaartje moet hebben.

Om tien uur is het al best wel druk, want voor de meeste mensen is dat natuurlijk laat genoeg. Maar, alsnog is het beduidend rustiger dan wanneer we de Mezquita een poosje later weer uit lopen en de eerste groepen uit bussen binnen druppelen.

Goed, de Mezquita dus. Officeel de Mezquita-Catedral de Córdoba, de moskee-kathedraal. Zoals op veel plekken in Spanje is ook Córdoba in handen geweest van de Moren. Zij sloopten de kerk die hier oorspronkelijk stond om er een moskee te bouwen (rond het jaar 780). Die kerk was overigens gebouwd op de resten van een Romeinse tempel, die weer te zien zijn onder een glazen plaat in de vloer van de huidige Mezquita.

In 1236 kwam Córdoba weer in Christelijke handen en kreeg de Mezquita de functie van kathedraal. In de loop der eeuwen is er van alles gebouwd en verbouwd, waardoor je nu zowel de Moorse als Christelijke invloeden in het gebouw terugziet. Het meest opvallende is de kathedraal middenin het gebouw, waar keizer Karel V opdracht heeft gegeven. Hiervoor werden 400 van de 1200 zuilen verwijderd. Tevreden met het resultaat was de keizer overigens niet.

Doordat de bouw van de kathedraal erg lang duurde, zijn er ook nog eens allerlei verschillende bouwstijlen gebruikt. Vonden we de kathedraal van Sevilla al een ratjetoe, de Mezquita spant de kroon.

De Mezquita is overigens nog altijd alleen een kerk. Moslims hebben gelobbyd om ook in het gebouw te mogen bidden, maar dat verzoek is in 2019 nog afgewezen.

Het is een lastig gebouw om in foto’s te kunnen vangen. Zo groot, zoveel hoekjes en nisjes. Maar wel echt fascinerend, zoveel geschiedenis die samenkomt op één plek. We zijn er wel een poosje zoet mee.

Na ons bezoekje aan de Mezquita drinken we een colaatje op een terrasje en duiken dan de Joodse wijk van Córdoba in, de Judéria. In de tijd van de Moren leefde er ook een grote groep Joden op vreedzame en sociale wijze samen met deze Moren. De Joden werden tegelijkertijd met de Moren verdreven toen de Katholieken Córdoba in handen kregen.

De Joodse wijk is een wijk vol kleine nauwe straatjes, patio’s vol bloemen en een synagoge uit 1315. We verheugden ons op lekker dwalen, maar het is er DRUK! De wijk ligt bij de Mezquita en is blijkbaar ook een populaire plek voor drommen groepen-met-gids. Het is niet te doen. De synagoge kunnen we niet eens zien, zo druk is het. We vluchten weg en staan even later een beetje gedesillusioneerd op een groot plein. Wat gaan we nu doen dan? Ik heb me verder eigenlijk niet zo verdiept in Córdoba, omdat we meestal met één bezienswaardigheid en verder lekker slenteren de dag wel vullen.

We besluiten de oude Romeinse brug, de puento Romana, over te steken om daar bij een hamburgertent een lekkere burger te scoren. Die brug is ook weer bekend uit Game of Thrones trouwens (of was het nou Star Wars?….).

Onze burgers zijn lekker en we zitten heerlijk een hele poos op een terrasje. Uiteindelijk besluiten we een tip van José Maria te volgen en de patio’s van het Palacio de Viana, een Renaissance paleis te bezoeken.

Córdoba is bekend vanwege de patio’s en heeft in het voorjaar zelfs een heel festival waar je de bloeiende binnenplaatsen kunt bezoeken. Veel hiervan zijn buiten deze periode niet toegankelijk, het zijn gewoon mensen hun tuintjes tenslotte. In het Palacio de Viana zijn een stuk of 12 verschillende patio’s en die zijn ook nu in het najaar nog een lust voor het oog. Het paleisje zelf bezoeken we verder niet, hoewel er een aantal ruimtes zijn waar je wel in kunt of naar binnen kunt kijken. Het is een heerlijk bezoekje, want het is hier helemaal niet druk en we hebben de patio’s vaak voor onszelf.

Na de patio’s is het wel weer tijd om uit te rusten. We hebben weer aardig wat kilometers in de benen. We rusten een poosje uit in ons appartementje en gaan ’s avonds fancy tapas eten bij Restaurante Regadera. Aanrader!

Morgen verlaten we Córdoba alweer. We hebben hier slechts één dag gepland omdat we echt vooral voor de Mezquita kwamen (en er ook maar zoveel dingen in drie weken passen). Maar het is ook prima zo, we hebben genoeg van Córdoba gezien. Het enige wat wel echt jammer is, is dat we dit appartementje moeten verlaten. Het is zo mooi en liefdevol ingericht en verbouwd. Het voelt heel huiselijk en is super comfortabel. Morgen reizen we naar de laatste bestemming van de vakantie: Granada.