Dag 17: Eindeloos slenteren Sevilla (9 oktober)

Mijn wekker ging vandaag om 6.45, want ik had allemaal grootste plannen over fotograferen in een ontwakende stad bij zonsopkomst. Het bleef bij plannen. Remco had gisteravond al geen zin om mee te gaan en ik ook niet meer toen de wekker ging, het buiten nog pikdonker was en mijn bed wel erg lekker lag. We doen het gewoon lekker rustig aan en stappen pas rond elven de deur uit.

Als we op pad willen gaan om een brunch te scoren, zien we dat er naast onze voordeur een deurtje open staat naar de patio van de kerk. Ons huis staat direct naast de Iglesia Colegial del Divino Salvador en deze patio is ons uitzicht uit het keukenraam en de ramen in het trappenhuis. Je kunt de kerk bezoeken en dan ook de patio bekijken, maar wij hadden niet zoveel behoefte aan nog een kerk. Toch leuk om nu dan toch even de patio te kunnen bekijken.

De zoektocht naar brunch blijkt, zoals vaak op zondag, wat lastig. Alles zit al lang vol. En als het niet vol is, betekent dat dat je er niet wílt eten. Uiteindelijk scoren we bij een goede koffieketen een kop koffie en een flinke cinnamon roll. Het is alweer warm, dus we kunnen prima buiten op een bankje zitten.

We zitten vlak bij de Metropol Parasol, waarvan we eigenlijk besloten hadden dat we er niet op hoefden. Het uitzicht vanaf de kathedraal zou toch niet meer overtroffen gaan worden. Maar we zijn toch wel een beetje nieuwsgierig naar deze enorme houten constructie. En uitzicht op de kathedraal is ook wel tof. We overwegen nog te wachten tot vanavond, rond zonsondergang, maar dat wordt wel erg krap met onze restaurantreservering (die weer op de toeristentijd van 20:30 is).

We besluiten toch een kijkje te gaan nemen, de entree is maar 5 euro. Ik koop de kaartjes snel online, want bij de kassa staat best een flinke rij en dan zoeven we met de lift naar boven. Zoals verwacht kan het uitzicht dat van gisteren écht niet overtreffen, maar het is toch leuk om even rond te wandelen. Met de nadruk op even, want het wandelpad is korter dan we dachten, voor we het weten staan we ineens op een trap die ons al naar de uitgang brengt.

Na dit toeristische eh..hoogtepunt gaan we weer lekker aan de wandel. Ik wil graag een bezoek brengen aan het Plaza de España, want ongeveer een half uurtje wandelen is. Remco stippelt een route uit die ons deels door de tuinen van het paleis voert én door mooie kleine straatjes.

We doen er natuurlijk eindeloos over, want er is zoveel moois te zien. We stuiten ergens op een kleine vindplaats met Romeinse zuilen en bewonderen vele gebouwen versierd met tegeltjes. Voor we de tuinen en parken inwandelen om richting Plaza de España te gaan besluiten we eerst te gaan lunchen in een stukje waar we veel restaurantjes vinden.

We komen terecht bij een Italiaans tentje, waar we uitgebreid lunchen. Binnen in de airco, want een beetje afkoelen kon ook weer eens geen kwaad. Ik verzucht tegen Remco dat deze stad écht als vakantie voelt. Alsof iedereen er vakantie heeft.

Uiteindelijk belanden we na de lunch dan toch éindelijk op de Plaza de España. Direct ben ik blij dat ik ’s morgens niet al op pad ben gegaan, want er wordt een of ander festival opgebouwd en overal staan podiumdelen en speakers. Niet zo mooi als anders dus en het was niet echt de moeite waard geweest om hier zo vroeg al heen te gaan. Toch is het nog steeds wel een érg mooie plek.

Dit plein is één van de bekendste pleinen van Sevilla en is gelegen in het Maria-Luisapark. In 1929 werden ter ere van de wereldtentoonstelling diverse gebouwen neergezet in dit park, waaronder dit ontwerp van Aníbal González  Álvarerz. Tijdens de tentoonstelling vormden de gebouwen het Spaanse paviljoen, tegenwoordig zijn ze in gebruik door de overheid. Onderaan de gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaïeken waarop alle provincies van Spanje zijn afgebeeld.

Naast dat dit een prachtig mooi plein is, is dit ook het plein waarin in Wie is de Mol 2012 een verkleedopdracht werd gehouden waar Tim Kamps een ontzettend knullig levend standbeeld voor probeerde te stellen. Tijdens ditzelfde seizoen waren ze trouwens ook in Ronda waar wij dus ook al waren, maar dat is gek genoeg bij mij minder blijven hangen dan dit plein.  Voor Remco is dit plein echter een locatie uit Star Wars, scenes die zich afspelen op de planeet Naboo zijn hier opgenomen.

Voor de oudere generatie is het wellicht herkenbaarder als een filmlocatie uit “Lawrence of Arabia” waar het dienstdeed als de “Cairo Great Britain Army Headquarters”.

Multifunctioneel plein dus, want op dit moment wordt het dus een festivallocatie en staat er een podium op het middenplein. Hierdoor varen er nu ook geen bootjes in het water, normaal kun je roeibootjes huren.

Het is minder druk dan ik had verwacht. Geen foto’s vol met drommen mensen dus, maar gewoon plukjes mensen. Het drukste is het onder een overkapping waar een flamenco-optreden plaatsvindt. Supertof om even te zien. Sevilla is de stad van de flamenco, maar wij houden beiden niet zo van de muziek en een hele show vinden we daarom echt too much. Maar nu even een paar minuutjes is toch wel erg leuk. Mooi, de passie van de danseres en de zanger.

Nadat we een poosje hebben rondgewandeld op het plein zijn we heel rustig aan weer terug naar ons appartement gewandeld. Natuurlijk met tussendoor wat stops voor drinken en een ijsje.

’s Avonds eten we geweldig lekker bij tapasbar Castizo. Echt een enorme aanrader dit! Zo, zo goed!

Morgen is het alweer tijd om Sevilla te verlaten. We praten er nu al over om in het voorjaar nog een stedentripje te gaan doen, er is nog genoeg te zien en om van te genieten. We hebben er een nieuwe favoriete stad bij!