Het is heerlijk luieren bij Soul Casas. Hoewel we ’s morgens wel eerst nog even naar de supermarkt moeten voor wat ontbijtspullen enzo. Daar hadden we gisteravond echt geen zin meer in. De Carrefour is een klein kwartiertje rijden en we scoren er vrij snel alles wat we willen.

Na onze brunch (buiten op ons terras, hoera!) besluit ik al snel met een boek neer te strijken op een van de ligbedjes bij het zwembad. Remco komt er na een poosje ook bij liggen. De overige huisjes zijn even niet bezet, dus we hebben nu alles voor ons alleen. Heerlijk!

Helaas blijkt het zwembad wel echt ijskoud. Ik kom niet verder dan net onder m’n borsten en durf de duik niet te maken. Misschien later deze dagen alsnog, want het ziet er zo aanlokkelijk uit. Remco vindt het ook echt veel te koud.

Als na een paar uurtjes de schaduw bij het zwembad weg is, gaat Remco lekker even in het huisje siësta houden. Zelf plof ik op ons terrasje en vreet het restantje van het boek op waar ik die ochtend in begon.

Rond een uur of vijf vertrekken we richting Vejer de la Frontera, het witte dorp vlakbij ons. We hebben hier een reservering bij een Marokkaans restaurant en willen voor die tijd lekker even rondslenteren. Vejer de la Frontera is een oud vestingstadje, opnieuw gelegen bovenop een heuvel. Tegen de spierwitte huisjes steken de zandkleurige kerktoren, het kasteel en de Arabische stadsmuren af.

Prachtig is het inderdaad. Er zijn vele doorkijkjes, meerdere oude stadspoorten en uitkijktorens waarvandaan je op sommige dagen Marokko kunt zien liggen. Op de heuvel verderop staan molens zoals we die kennen uit Don Quichot. Op het Plaza de España vinden we een fontein vol kleurige tegeltjes en waterspuitende kikkers. Het ding is mooi van kitcherigheid en is pas in 1957 op het plein geplaatst. Vroeger werden op dit plein stierengevechten gehouden, dus die fontein is een hele verbetering!

Vejer de la Frontera is wel wat kleiner dan we dachten, dus we zijn er vrij vlot doorheen gestiefeld, ondanks dat we soms een poosje moeten wachten tot de enorme groepen oude mensen met gids zich verder verplaatsen. Het zijn er echt heel veel!

Tijd voor een ijsje dus. En nog wat slenteren. En mensen kijken op het kikkerfonteinplein. Dat laatste is erg vermakelijk. Doordat die fontein zo raar afsteekt is het net een soort filmdecor. Je verwacht eigenlijk dat er zich binnen enkele minuten een Spaanse telenovela gaat afspelen en wij allemaal figuranten zijn.

Als het dan uiteindelijk tijd is om te gaan eten, kost het nog wat moeite om de plek waar we moeten zijn te vinden. Tenminste, op zich niet, want het staat groot op het gebouw direct achter de fontein. Maar wanneer we de deur door gaan blijkt Casa Califa nogal wat geheimen te herbergen. Wij gaan eten in El Jardin de la Califa, maar er is ook een hotel, een Califa Express (afhaal), Califa tapas en dan nog woningen en vakantieappartementen. Dit alles huist in een complex grenzend aan Plaza de España waarvan delen uit de jaren ’60 zijn, delen uit de 15^e eeuw en delen uit de 10-11^e eeuw. Het is een doolhof! Er zijn negen ingangen in vier verschillende straten, 16 verschillende trappen, 90 ramen, 97 deuren, zes patio’s en een grot.

Maar uiteindelijk vinden we de tuin en ons tafeltje op de overdekte patio. Het is prachtig en het eten heerlijk. Stiekem willen we er best nog eens eten, want keuzes maken was echt moeilijk! Mogelijk dat we nog even naar de Califa Express gaan de komende dagen, want daar serveren ze een aantal populaire gerechten van de kaart van El Jardin, waaronder de geweldige babaganoush.

Voor nu zijn we voldaan en zoeken we de auto weer op. De parkeergarage uitkomen blijkt ook nog weer interessant, want de uitgang ligt drie verdiepingen láger dan de ingang en de bochtjes zijn weer op z’n Spaans vrij krap. Wij blij dat we geen grote auto hebben gehuurd.

Bij ons huisje is het genieten van het geluid van de krekels. Wat een herrie! Maar wel een stuk rustgevender dan de schreeuwende mensen in Madrid. Zal wel weer wennen worden als we straks weer in middenin steden zitten. Maar eerst nog een paar dagen in dit paradijsje. Morgen gaan we op pad naar Cádiz!