‘s Avonds zijn we beiden steeds behoorlijk uitgeteld van alle indrukken, frisse lucht en weetikveelwat, dat we rond een uur of elf uiterlijk wel liggen te knorren. En dus was ik vanmorgen om 7 uur alwéér klaarwakker. Na een toiletbezoekje gluur ik even door de gordijnen na het uitzicht, waar ons een fenomenale zonsopkomst tegemoet straalt. Ik gooi enthousiast de gordijnen open en roep dat Remco ook moet kijken. Wat een uitzicht weer! We kijken op Rabbit Islands, drie kleine onbewoonde eilanden voor de kust. Waar geen konijnen wonen overigens. 

Als de zon boven de bergen is geklommen gaan we douchen en ontbijten. In de Tesco hebben we pancakes en maple syrup gehaald, maar magnetronpannenkoeken zijn toch niet the real thing… Het ontbijt zet helaas de toon wel een beetje voor onze voedselomstandigheden van vandaag. 

Na het weer online zetten van een blog (dit klinkt simpeler dan het is, want mijn laptop is zoooo traag!) en het inladen van de auto gaan we rustig vertrekken. We hoeven vandaag maar zo’n 2,5 uur te rijden en hebben dus alle tijd voor stops en wandelingetjes. We arriveren vandaag aan de westkust en volgens de verhalen wordt het nu pas écht mooi (en het WAS al zo mooi!). 

Onze eerste stop is de straat onderaan onze pod om nog even van het uitzicht te genieten. Hierna stoppen we ongeveer twee minuten verder bij Talmine Bay waar we op de heenweg een oud scheepswrak zagen liggen. Het is het wrak van een vissersboot genaamd The Reaper en ligt daar sinds 1976. Er is inmiddels niet heel veel meer van over. 

Talmine Bay is verder een prachtig gelegen strandje met grote keien, waar een beekje direct vanuit de bergen over het strand de zee in stroomt. Grappig om te zien hoe het water de zandwanden steeds verder laat verdwijnen. 

Onze volgende stop is een verrassend viewpoint. We stoppen er spontaan, want bordje met viewpoint en het blijkt een prachtige aangelegde route te zijn langs een stuk moeras. Op een gegeven moment staat er een leegstaand huisje zonder dak. Moine House. Oorspronkelijk een schuilhut voor reizigers, nu slechts een ruïne. Denken we. Tot we binnenstappen en het huisje vol vette street art blijkt te zitten. Wat een vondst! Wie verwacht dat nou, op deze plek. 

We vervolgen onze route richting Durness, waarvoor we nog een korte stop maken bij Ceannabeine Beach. We gaan het strand zelf niet op, maar bekijken het een poosje van bovenaf. Prachtige plek ook weer, maar wel druk met geparkeerde auto’s. Er is daar ook een zipline, dus dat verklaart de drukte wellicht wat. Sowieso is dit wel een stukje met veel bezienswaardigheden, de volgende ligt een klein stukje verderop alweer voor ons klaar: Smoo Cave. 

Geen idee hoe Smoo Cave eruit ziet, want we rijden er hard voorbij. Véél te druk! In de buurt van Smoo Cave schijnt wel ook een foodtruck te staan, waar we iets voor de lunch hopen te halen. Helaas pindakaas. De truck is dicht. 

Dan maar een pitstop bij Durness Shop, de lokale buurtsuper. Naast de super zit ook direct een openbaar toilet waar we eerst even gebruik van maken. Dat levert me nog wat benauwde momenten op, want ik krijg de schuif van de deur niet meer open. Er zit zo’n metalen schuurdeurschuif op die een beetje klem zit. Na héél hard wrikken en een beurse vinger, schiet hij gelukkig ineens weer open. Pfew! Ik kan me betere plekken voorstellen hier om achter te blijven! Ik heb het er echt even warm van. 

De mini-super biedt gelukkig soelaas voor de lunch. Er liggen nog warme verse demi-baguettes! Die nemen we mee, samen met wat ham, babybels, drinken en nog twee voorverpakte sandwiches. Ik wilde die eigenlijk terugleggen toen we het verse brood vonden, maar volgens Remco deden we er goed aan die ook maar mee te nemen (spoiler: dat deden we). 

We nemen onze spullen mee naar Baldakeil Craft Village. Een dorpje met allerlei winkeltjes en art galleries. Valt een beetje tegen trouwens, maar we kunnen er wel op een picknickbank lekker onze lunch eten. Waarna we een bezoekje brengen aan Cocoa Mountain die beweren de lekkerste hot chocolate te hebben. Dat moet geprobeerd worden. Verdict: lekker, maar zeker niet de lekkerste. Nu zijn wij waarschijnlijk ook niet helemaal de juiste doelgroep en zijn we ietwat verpest, chocoladegewijs. We nemen ook nog een doosje bonbons mee. Because we can. Nog niks van geprobeerd, dus dat oordeel moet nog even wachten. 

We vervolgen onze weg verder richting Lochinver en mijn hemel wat is dit land mooi. Om elke hoek lijkt het wel weer mooier en we blijven stoppen voor foto’s! Ik ben vermoeider van het uit en in de auto stappen dan van wandelen vandaag! Mijn foto’s doen écht geen eer aan hoe mooi het was vandaag. Echt fenomenaal! 

Fenomenaal is ook Remco die ons veilig over alle one track roads heeft gestuurd. We zijn best wat gewend na Ierland, maar oeioeioei er waren best wat spannende momenten! Hoekjes waarvan je géén idee hebt of er verkeer aan komt. Locals die gewoon keihard over de weggetjes scheuren. Mensen met té grote campers die tóch de coastal route nemen die eigenlijk ongeschikt is voor zo’n groot voertuig. Maar prachtig. Allemaal prachtig. Nooit saai, enorm afwisselend. Echt geweldig! 

Ook geweldig is onze B&B waar we even na half vijf arriveren. Prachtig ingericht huis, heerlijke kamer met een regendouche en zo’n lieve eigenaresse. Zoals ik al zei is uit eten hier soms een lastig verhaal. Ik heb voor een aantal avonden dus al ruim vooraf gereserveerd en ook voor vanavond heb ik een paar dagen geleden al geprobeerd te reserveren. Ik hoorde alleen niks terug van het restaurant (en hun formulier was slechts om te informeren naar mogelijkheden, je moest een bevestiging krijgen als er plek was). Ik had dus al geaccepteerd dat dat het niet zou worden. Maar niet getreurd, in het stadje hier is sinds kort een geweldige food truck geopend met een wisselende seafood menu. Doen we dat gewoon. Wel buiten zitten, maar whatever. 

Vanmiddag om twee uur mailde het eerder gereserveerde restaurant alsnog dat we er terecht zouden kunnen om 17.30.Ik zag hun bericht echter pas tegen half vijf, toen we er al voorbij waren. Aangezien we een alternatief hadden en Remco geen zin had in weer een half uur heen en terug rijden, besloten we de reservering te cancellen. Domdomdom! Want de foodtruck was ineens toch maar dicht. En de fish & chips bij de camping ook! Godzijdank bood onze hostess voor we op voedseljacht gingen ons aan dat we, als we niks zouden  vinden, niet hongerig naar bed moesten gaan, maar even aan moesten kloppen. En zo eindigden we met een heerlijke kom warme verse vegetarische chili in de lounge bij het knisperende houtvuurtje. Eind goed al goed! 

En voor morgenavond (en overmorgen) hebben we gelukkig dus al een reservering. 

Overigens leverde de voedseljacht ons wel een mooie zonsondergang op én twee keer een ontmoeting met een hert! Waarschijnlijk is het beest zo tam als wat, maar toch leuk. 

Remco heeft inmiddels een fles whisky uit de auto gehaald en zit in het vuur te staren. Morgenochtend om 9 uur staat er een heerlijk ontbijtje voor ons klaar (uitslapen! Zou het lukken?) en dan gaan we hier nog eens wat verder de omgeving verkennen en wat wandelen enzo. Qua weer ziet het er morgen weer goed uit en vandaag was ook alweer zo fantastisch! Paar spettertjes ergens (en een regenboog) en verder stralende zon. We boffen zo!