Dag 9 & 10: Tannachy – Talmine

Dag 9: Tannachy (02/10/21)

Van uitslapen kwam vanmorgen niet echt iets, want Remco moest om zeven uur plassen. En als je dan toch naar buiten moet en je jas aan moet doen en schoenen aan moet trekken, dan kun je net zo goed meteen ook maar gaan douchen. Ik ben vlak erna ook maar gaan poedelen en om iets over 8 uur zaten we samen gezellig al aan het ontbijt. Ook niet erg, want wat is dit een fantastische plek om wakker te worden. Het uitzicht is zó mooi en verandert met de minuut. 

Na het ontbijten drentelen we wat over de croft. Ik fotografeer en knuffel wat van de beestjes en we zien gastheer Tom in actie met de collie om wat eigenwijze Shetlandschapen terug in de wei te krijgen. Heel tof om te zien. Daarna kletsen we nog wat met Tom en later ook met Stefanie. Zulke lieve mensen, de kindjes ook trouwens. 

Omdat we zo vroeg opstonden en het – alweer – prachtig weer is, gaan we toch nog even op pad naar de Falls of Shin. Als je daar op het goede moment van het jaar bent, kun je de zalmen de rivier op zien springen, maar wij zijn daar eigenlijk iets te laat voor. Toch is een waterval altijd leuk en de route ernaartoe is ook gewoon weer prachtig. 

Als we aan komen rijden blijkt de parkeerplaats STAMPVOL! Even snappen we niet wat er aan de hand is, tot we héél veel oude Triumph auto’s zien. Er is blijkbaar een soort race gaande (Club Triumph Round Britain Reliability Run) waarbij ze met de auto’s van Londen naar John ‘o Groats naar Land’s End naar Londen rijden, in 48 uur. Deze route is ongeveer 2000 mijl. Er wordt tijdens de rit geld opgehaald voor een goed doel. 

Het is supergaaf om al die auto’s bij elkaar te zien en achteraf blijkt het leuker dan die hele waterval. Er staat ook hier weer een foodtruck waar we nog iets te eten scoren. Niet zo goed als die van gisteren, maar nog steeds lekker. 

Hierna wordt het qua weer wat minder, dus doen we ergens in een kleine Spar wat boodschapjes en gaan lekker terug naar de boerderij waar we de middag spenderen in de gezamenlijke keuken. Echt zo’n fijne plek dit! Ik kook pasta met een geïmproviseerde champignonroomsaus en daarna arriveren er nieuwe mensen die de nacht in de caravan doorbrengen. Superleuk, want ook zij reizen de NC500 en het is tof om al wat ervaringen uit te wisselen. Best kans dat we ze nog vaker tegenkomen ook natuurlijk. Ik realiseer me het niet direct als ze zich voorstellen, maar ze heten Megan en Harry, I kid you not! Geen spoor van koninklijk bloed overigens. 

Morgen gaan we weer op pad en reizen we helemaal door tot het hoge noorden. Het wordt een lange dag, want eigenlijk proppen we twee dagen in één. Dit omdat we graag een nachtje extra op de boerderij wilden blijven. Geen spijt van vooralsnog! Volgens zeggen is de route van morgen het minst interessante deel van de NC500 dus het komt vast goed. Inclusief wat kleine detours voor bezienswaardigheden is de reistijd ongeveer 4 uur. Dat klinkt niet als veel, maar we deden op weg naar de boerderij een halve dag over anderhalf uur pure reistijd. Er is zoveel moois te zien steeds! 

Dag 10: Tannachy – Talmine

Vandaag ben ik degene die al om 7 uur uit bed rolt om te gaan plassen. En dan dus ook maar meteen douchen. Als ik terug ben, staat Remco ook op om te gaan douchen. Ik pak vast wat dingen in, maar de buitenlucht trekt. Het is waanzinnig mooi weer en ik wil nog beestjes aaien! Harry en Megan verschijnen ook snel en we hebben veel lol om de varkentjes. Dan horen we geloei uit de grote schuur. Hildegard, het kalfje, blijkt daar te staan. Ik laat aan Harry en Megan zien wat een schatje het is. 

Vlak erna verschijnt Stefanie ook buiten, samen met pug Friedolin. Wat een maf beest is dat toch! Zo misplaatst hier op de boederij, maar hij loopt rond alsof hij de koning van het erf is. Als Stefanie de schapen en koeien gaat voeren, rijdt hij ook gewoon pontificaal voorop de quad mee. Geweldig gezicht. 

Hildegard vindt ook dat het etenstijd is, maar zij heeft eigenlijk al een fles gehad vandaag. Tom is vanmorgen vroeg vertrokken en heeft haar toen al gevoerd. Maar lucky Hildie, ze krijgt er nog eentje. En wij mogen hem geven! Zo leuk! Megan, Harry en ik geven haar om de beurten de fles. Harry als laatste en als de fles leeg is blijft ze maar achter hem aan rennen. Gelukkig komt Stefanie terug en zet Hildegard snel in de wei. 

Remco heeft ondertussen koffie gezet en eitjes gebakken. Harry en Megan maken porridge en we ontbijten gezamenlijk. Heel gezellig! Leuke mensen zijn het. Harry komt uit Hastings en Megan blijkt Canadees te zijn en komt uit Toronto. 

Na de afwas pakken we dan toch eindelijk maar de auto in. Van vroeg weggaan is niet echt iets gekomen, we rijden pas tegen tien uur weg, na afscheid genomen te hebben van Stefanie en de kindjes. Wat een heerlijke plek! Echt zo van genoten. Dat naar buiten moeten om te plassen is een beetje een gedoetje, maar het was het allemaal waard en ik zou zo een week kunnen blijven. Ik ben echt de rest van de dag een beetje verdrietig en dat terwijl we wel gewoon een geweldige dag hebben! 

Want het is natuurlijk wel weer heel tof om op pad te zijn. We bezoeken een geweldig oud haventje, waar lieve mensen ons nog tips geven voor wat andere mooie plekken. Hierdoor komen we even verderop in nog een mooi haventje terecht, waar we echter maar heel kort blijven omdat ik vreselijk moet plassen. Waar we normaal in elk dorpje wel een public toilet vinden, zijn ze hier ineens dun gezaaid en/of dicht. Uiteindelijk loop ik maar gewoon een hotel binnen, waar ik gelukkig zonder problemen van het toilet gebruik mag maken. 

We bezoeken de Hill O’Many Stanes, een heuvel vol met honderden rechtopstaande stenen, van niet meer dan een meter hoog. Ze staan in 22 rijen en zijn daar vermoedelijk al 4000 jaar geleden neergezet, voor religieuze doeleinden of ceremonies. We hadden eigenlijk wat grotere stenen verwacht, maar de plek is wel echt prachtig, vooral door de bloeiende gele bloemetjes van de gaspeldoorn. 

Hierna vervolgen we onze weg naar Puldagon Restaurant & Farm Shop, waar we willen gaan lunchen. Het restaurant krijgt razend goede reviews op Google, dus dat beloofd wat. Niet dat het aanbod heel spannend is hoor, burgers en fish & chips met name, zoals op de meeste plekken hier. 

We arriveren er wat vroeger dan we hadden verwacht, rond 12.15, Van buiten ziet het geheel er gesloten uit, er zitten geen mensen aan de tafeltjes voor het raam. Er brandt echter wel licht en er stonden bordjes met ‘OPEN’, dus we stappen maar gewoon naar binnen. Daar blijken ze inderdaad open. Een vriendelijke meneer staat ons te woord en vraagt of we hebben gereserveerd. Eh… nee. Hij kijkt moeilijk en vertelt ons dat ze fully  booked zijn. Huh? Wat?! Zondag natuurlijk…. De dag voor de Sunday Roast! Shit. Maar, als we niet te lang blijven hangen mogen we nog wel plaatsnemen. Hoera! Een stel wat na ons komt krijgt helaas te horen dat er echt geen plek is en langzaam druppelt de zaak helemaal vol. Wij smullen van fish & chips voor mij en Remco neemt een burger. Het smaakt heerlijk en de eigenaar komt ook nog een kletspraatje maken. De mensen zijn echt oprecht geïnteresseerd in wat je gaat doen en vinden het volgens mij echt fijn om ook weer buitenlanders te zien. 

Met een volle buik brengen we een bezoekje aan Castle Sinclair Girnigoe. Of tenminste, wat daar van over is. De ruïnes van dit kasteel liggen spectaculair gelegen op een klif. Ik heb heel wat dark en moody foto’s van dit kasteel gezien, lekker mistig en donker. Wij arriveren er echter in de stralende zon en met een strakblauwe lucht. We hebben het zelfs behoorlijk heet in al onze laagjes en warme jassen. Ook in de zon ligt het kasteel er overigens prachtig bij. Ik hou zo van kastelen op kliffen, prachtig! 

We lopen onze buren Harry en Megan ook nog tegen het lijf. Benieuwd of dat de komende dagen nog eens lukt. Wij zijn ze nu een stuk voor, maar blijven straks twee nachten in Lochinver. 

Na Castle Sinclair Girnigoe snijden we een klein stukje van de NC500 af. We hebben besloten John O’Groats niet te bezoeken. Het is een soort van must om daar het bord te fotograferen wat wijst naar Lands End, maar het schijnt verder een deprimerende tourist trap te zijn. En daar houden we niet van. Daarnaast beweert John O’Groats het meeste noordelijke stukje mainland Britain te zijn, maar is die eer eigenlijk voorbehouden aan Dunnet Head. Dus gaan wij lekker daarheen. 

Tijdens de rit erheen wordt de strakblauwe lucht langzaam steeds grijzer en eenmaal aangekomen bij Dunnet Head regent het en waait het flink! Wat een overgang. Maar het past wel weer bij deze plek, hoewel het uitzicht nu niet zo spectaculair is. 

Na even rondgelopen te hebben en natuurlijk wat selfies te maken, rijden we weer verder. Op naar Thurso waar we even wat boodschappen doen. Een magnetronmaaltijd, want ons huisje vanavond heeft geen volwaardige keuken. Uit eten is hier best een beetje ingewikkeld, want er is niet zo veel en wat is er is, heeft nog steeds een beperkte capaciteit. Social distancing is hier nog gewoon een ding. Maar een keer een magnetronmaaltijd is ook oké, we hebben tenslotte ook al geluncht. 

Vanaf Thurso naar ons nieuwe huisje rijden we een schitterende route. In de zeikende regen. Het regent echt serieus heel hard en even stoppen voor een uitzichtje is er niet echt bij. Maar we genieten alsnog volop, we zitten droog en warm en het land wordt er niet minder mooi van. 

Ons nieuwe huisje heeft fantastisch uitzicht en is vanbinnen helemaal ingericht met Schotse Hooglanders. Love it! Het is een kleine glamping pod, maar hij is echt zo mooi ingericht. En er staan biertjes, cereals, chocolaatjes en melk klaar. Superlief! 

Nog steeds wel een beetje heimwee naar de boerderij, maar plassen zonder eerst naar buiten te hoeven is ook wel weer heel fijn haha. En er staat een hele fijne bank, lekker comfy hangen dus vanavond. 

We blijven hier maar één nachtje, morgen rijden we naar Lochinver waar we twee nachten slapen in een mooie B&B. Lekker weer ontbijtjes! 

Michella

2 Comments

Sophie

Deze airbnb ziet er anders ook heel leuk uit maar snap dat je heimwee hebt naar die vorige. Die zag er echt super uit! Ga ik onthouden want lijkt me ook enig met kindjes met al die beestjes.
Haha Harry en Megan, het was ook heel vreemd om die namen zo te lezen in je blog.
Prachtig verder weer zeg en ja, herkenbaar van de Sunday Roast en overvolle restaurants. Die fout heb ik ook wel eens gemaakt. Fijn dat t alsnog kon!

Reply
Michella

Oh deze Airbnb is volgens mij echt geweldig met kinderen! Ze hebben er zelf drie, dus er zijn ook speelkameraadjes

Reply

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.