Wat een raar begin van de vakantie! Na mijn festival in Londen, ben ik direct doorgereisd naar Hull om daar een paar dagen te overbruggen. Terug naar Nederland werd veel te veel gedoe met alle geregel qua tests en quarantaine. Inmiddels ben ik dus al een week in Engeland en kwam Remco vanmorgen met de ferry vanuit Europoort aan. Ondertussen had ik al géén idee meer van wat ik eigenlijk allemaal in de koffer had gestopt die nog thuis was en hoe het huis is achtergebleven voor onze poezenoppas.
Maar, we zijn compleet én onderweg! En dat is toch wel heel erg fijn nadat we vorig jaar deze reis moesten cancellen en het ook dit jaar wel lang onzeker is gebleven of we wel zouden kunnen gaan.
Na een helaas wat slapeloze nacht in Hull door een knipperende buitenlamp (mondkapjes zijn best goede slaapmaskers) en een schommelige nacht op de boot, stapten we vanmorgen rond een uur of acht samen in onze Clio. Best fijn om onze eigen auto mee te nemen, hoewel het wel betekent dat we echt teveel zooi hebben meegesleept.
Vanaf Hull is het nog een flink stukje rijden om daadwerkelijk in Schotland terecht te komen, dus dat was eigenlijk vooral het plan van vandaag: afstand afleggen. Natuurlijk wel zonder de – incidentele – snelweg te nemen en met wat historisch en minder historisch verantwoorde stops.
Hull uitkomen is direct een flinke aanslag op de zenuwen, ZOVEEL rotondes! Dat links rijden is toch wel weer even wennen. Ook als je alleen maar de bijrijder bent. Maar we komen zonder kleerscheuren de stad uit en komen algauw op leuke weggetjes terecht. Verkeerde weggetjes ook trouwens, want gewoon random bordjes met ‘scenic drive’ volgen zorgt niet per se dat je op de juiste plek terecht komt.
Een deel van de route voert ons door de North Pennines AONB, een Area of Outstanding National Beauty. En outstanding is het zeker! En heel anders dan verwacht ook. We dachten dat het hier vooral groen zou zijn, met nog veel bomen, maar we komen veel door landschappen die ons erg aan Ierland doen denken. Droger, bruiner (wat niet mooi klinkt, maar het wel is!).
Eén van onze tussenstops brengt ons bij Egglestone Abbey, een ruïne van een abbey uit de 12e eeuw. Prachtige plek, met vredig uitzicht over groene glooiende heuvels vol schaapjes. Sowieso een prachtige omgeving daar, met van alles te doen. We hebben ons niet heel erg verdiept in dit deel van onze reis, maar ik geloof dat ik nog weleens terug wil naar dit stuk van Engeland.
Een tweede tussenstop maken we in het gehucht Allendale Town, alwaar zich het Museum of Classic Sci-Fi bevindt. Dit klinkt grootser dan het is, want het is een serieus uit de hand gelopen hobby. Wij hoorden voor het eerst over dit museum toen we de serie “Amazing Interiors” op Netflix keken en kwamen er vorig jaar bij toeval achter dat we behoorlijk dicht in de buurt zouden komen tijdens onze geplande trip. Voor Remco moest dit museumpje dus wel op de To Do lijst. Het is echt piepklein, maar voor de sci-fi liefhebbers echt een klein walhalla. En dan met name voor liefhebbers van Dr. Who en Marvel. Het staat er stampvol met originele props en kostuums uit allerlei series en films. Mij zegt het allemaal geen reet, maar ik vond het wel heel bijzonder om er even rond te lopen. Gewoon, in de kelder onder hun huis.
Na ons bezoekje is het tijd voor benzine en rijden we nog wat rond in de omgeving. We stoppen bij één van de Romeinse forten van Hadrian’s Wall, maar hebben even geen zin in 10 pond entree p.p. voor een hoop stenen. Het zal vast allemaal historisch verantwoord en interessant zijn, maar onze energie voor vandaag is wel een beetje op.
Op naar ons hotel, waar we een beginnetje maken het reorganiseren van onze bagage, een zeer matige burger naar binnen werken en hopelijk straks een goede nachtrust tegemoet gaan. Remco voelt zich in ieder geval al thuis, want dit bed schommelt bijna net zo hard als de boot….
Morgen rijden we dan echt Schotland in en zullen we eindigen in Edinburgh! Zin in!