Het vroege opstaan gaat iets minder soepel dan gehoopt, maar uiteindelijk rijden we rond halftien dan toch richting Siena. Onderweg zien we tig bordjes die wijzen naar een kasteel en we besluiten op de terugweg nu toch écht eens minstens een kasteel te bezoeken. Het barst er hier in Toscane namelijk van, maar we hebben er alleen nog maar een paar uit de verte gezien. En het kasteeltje in Castellina dan. We spotten zelfs een bordje Castello di Ama (hoi Amarins!), maar helaas rijden we op de terugweg een andere route en vinden het niet meer.
De weg naar Siena verloopt soepel tot Google ons line recta het oude centrum in wil sturen wat een Zona Traffico Limitato is. Ho, stop! Geen goed idee. Voor het betreden van zulke zones krijg je flinke boetes en je krijgt er ook elke keer eentje als je langs een camera komt. We spotten gelukkig al snel een bordje die ons naar parkeerplaatsen in het centrum wijst. Alleen…we rijden steeds verder van de stad wég?!? Ik raadpleeg het orakel Google Maps nog maar weer eens en zie diverse parkeerplaatsen waar we maar niet terecht komen. Uiteindelijk blijkt er aan de andere kant van de stad een grote parkeergarage te zijn, net ín het oude centrum. Daar mag je de ZTL wel een stukje inrijden om te parkeren. De bordjes klopten dus wel!
Siena ziet er meteen al leuk uit en we stiefelen door de oude straatjes richting de Duomo. Yep, ook hier is een Duomo, officieel de Duomo di Santa Maria Assunta. We hebben online kaartjes gekocht om de kerk en de bibliotheek te mogen bezoeken. Achteraf was dat niet per se nodig geweest, want het is niet zo druk (wat een verschil met Florence!) en we moeten alsnog eerst naar de ticket office om de virtuele kaartjes in te wisselen voor fysieke. De rij is non existent en we mogen al snel naar binnen. Ik ben blij dat ik een bolerootje mee heb genomen voor dit soort kerkbezoeken, want als je als vrouw blote schouders hebt, krijg je een capeje van de kerk. Het zijn van die capejes van dat witte wegwerpspul waar de pakken van CSI-mannetjes van zijn gemaakt, dus charmant is anders.
We kijken onze ogen uit in de kathedraal. Wat een prachtige kerk is dit. Ik denk dat dit wel de mooiste is die ik in mijn leven heb gezien. Zoveel details, zoveel kleuren ook. Prachtig. En dan de vloer! Daarop zijn allerlei afbeeldingen te zien, ingelegd in marmer. Ze vertellen allerlei verhalen, Bijbelse vertellingen maar ook verhalen over de geschiedenis van Siena. Zo bijzonder! En dan te bedenken dat we de mooiste nog niet eens te zien krijgen. Die zijn maar enkele weken per jaar zichtbaar en de rest van het jaar afgedekt met grijze vloerbedekking om te voorkomen dat ze verder beschadigd raken. In de vloer bevindt zich zelfs een labyrint waar gelovigen overheen moesten kruipen om vergeving te vragen voor hun zonden
Een van de meest opvallende mozaïeken die we nu wel kunnen bekijken is de wolvin van Siena, helemaal vooraan in het midden, die wordt omringd door acht andere dieren die allemaal een bevriende stad vertegenwoordigen. We zien onder andere Pisa met een konijn, Rome met een olifant, Florence met een leeuw en Viterbo met een eenhoorn, In de vier hoeken vier kleinere Toscaanse steden: Grosseto, Massa, Volterra en Pistoia.
Er zijn meerdere kleinere zijkapelletjes die ook weer allemaal hun eigen sfeer hebben. En er is de bibiliotheek, de Libreria Piccolomini, met oude handschriften en prachtige muren en plafond gevuld met kleurrijke fresco’s. Hier worden we nogal doorheen gejaagd door een héle strenge suppoost wat heel jammer is, want het is echt een bijzondere plek. Je mag er eigenlijk niet stilstaan om foto’s te maken, maar dat doet iedereen natuurlijk toch. Ik ook :p
We zijn echt superlang aan het rondkijken in de kerk en eigenlijk had ik het nog wel uren vol kunnen houden. Wow! Maar het wordt ondertussen een stuk drukker, dus maken we plaats en gaan nog wat meer van Siena bekijken. We lunchen met een stuk pizza op het bijzondere schelpvormige Piazza del Campo, gezeten in de schaduw van de Torre del Mangia, een klokkentoren uit 1338.
Hierna lopen we richting het Fortezza Medicea waar je volgens zeggen een geweldig uitzicht hebt op de stad. Dit valt helaas wat tegen, want er staan veel bomen voor. Het fort zelf is wel leuk om even rond te wandelen, maar ook een beetje raar. Er zit een muziekschool in, een gewone school of kinderdagopvang en op het binnenplein wordt een kermisje opgebouwd.
De zon brandt ondertussen alweer genadeloos op ons bolletje en we besluiten Siena te verruilen voor een kasteel. Tenminste, na nog een half uurtje klauteren door de oude straatjes van Siena. Deze stad gaat op het lijstje voor “ooit nog een keer”!
Als we onze auto weer hebben opgehaald koersen we richting Castello di Brolio, het kasteel wat we er op de plaatjes online het meest kasteelderig uit vonden zien. Met kantelen enzo. Dit kasteel is al sinds 1141 in handen van dezelfde familie: de familie Ricasoli. Sinds die tijd is het het kasteel wel een aantal keer herbouwd en verbouwd. Ook is er menigmaal om gevochten. Aan één kant van het kasteel kun je nog steeds schades uit de Tweede Wereldoorlog zien. De familie Ricasoli bewoont het kasteel nog steeds, waardoor het de binnenkant alleen met een tour te bekijken is. Helaas blijken die er op maandag niet te zijn. Maar gewoon rondlopen door de tuinen om het kasteel spreekt ook al behoorlijk tot de verbeelding. De enorme verdedigingswerken, het prachtige kleine familiekerkje met eronder de crypte waar alle familieleden begraven liggen en dan ineens op de binnenplaats bij het woonhuis een trampoline, brommer en wasrekje met een Spidermanhanddoek.
We mogen ook nog gratis een wijnproeverij doen in de shop (natuurlijk is de familie wijnmaker), maar die slaan we toch over. We moeten ons echt enorm schamen eigenlijk. Helemaal nergens Chianti wijn gedronken…
Dit is onze laatste avond in Toscane en we zijn ons eigen dorpje nog nauwelijks in geweest. We besluiten daarom uit eten te gaan bij een van de restaurantjes in het ‘centrum’. Het is een familierestaurantje en de bediening is heel lief en super behulpzaam. We delen een enorm plateau aan antipasti waar een aantal hele lekkere dingen bij zitten. Onze hoofdgerechten zijn maar zo zo. En dat terwijl dit restaurant toch heel veel hele goede reviews heeft. We zijn echt verwend denk ik.
In het huisje rapen we onze zooi weer bij elkaar en pakken de koffers weer netjes in. Morgen vertrekken we naar Rome.