Vandaag is de eerste reisdag van de vakantie. Hoewel de reisdagen niet zoveel voorstellen als je het vergelijkt met de enorme afstanden die we vorig jaar aflegden natuurlijk. Omdat we pas na Florence onze huurauto ophalen, nemen we vandaag de trein. En omdat we vroeg uit moeten checken en pas laat in kunnen checken, hebben we besloten in de tussentijd Bologna een paar uur te bezoeken. Deze stad stond op de shortlist voor deze vakantie, maar is uiteindelijk van de lijst gevallen ten gunste van Venetië. En daar hebben we zeker geen spijt van! Wat een bijzondere plek is dat.

Nog één keer nemen we de Venetiaanse waterbus. We staan op het dek en het is heerlijk wakker worden met de frisse wind in ons gezicht. Wanneer we op het station aankomen zien we direct een grote rode shiny ticketautomaat. Ik druk wat op de knopjes en wimpel de medewerker die ons wil helpen in eerste instantie af. Maar de machine is niet helemaal duidelijk en ik begin te twijfelen of dit wel goed is. De medewerker vraagt nogmaals waar we heen willen, Remco geeft antwoord en voor we het weten staan we met 2 tickets in onze handen. Tegen een veel hogere prijs dan die ik online had opgezocht. Pas dan zie ik dat alle andere automaten er heel anders uit zien.

We blijken tickets te hebben voor de hogesnelheidslijn, de Italiaanse Thalys zeg maar. Met gereserveerde stoelen en alles. En hij gaat ook pas over een uur, terwijl er voor die tijd nog drie treinen naar Bologna gaan. Ik baal ervan, want ik vind het suf dat we ons zo hebben laten overdonderen. Niks voor ons!

Achteraf bekeken heeft het ook wel flinke voordelen gehad. We reisden lekker snel, hadden gegarandeerd stoelen, de trein kwam netjes op tijd, ook toen we midden in de spits Bologna weer verlieten.

Bij het stationsrestaurant halen we een koffie en een cornetto, een croissant. In Italië worden die vaak gevuld en ik heb een versie met een heerlijke chocoladevulling. Dat én de goede koffie (gotta love Italy) klaren mijn humeur wel weer een beetje op. Het weer is gelukkig ook opgeklaard, hoewel het nog wel af en toe een beetje regent in Bologna. Maar de temperatuur is prima en ook de zon laat zich nog later op de dag nog even zien. We kunnen gewoon in een t-shirtje lopen en dan maken die spetters ook meteen niet meer zoveel uit.

De trein zoeft ons comfortabel naar Bologna, waar we naar een bagageopslagservice een stukje verderop lopen. Op het station zijn geen lockers, maar alleen maar een mannetje waar je je spullen kunt achterlaten. Daar hou ik niet zo van. Bij Bagstop kun je gewoon kluisjes huren. Helaas wacht daar wel een volgende tegenvaller. Of eigenlijk twee. De kluisjes blijken véél duurder dan we op internet hadden gevonden en er past maar één koffer in een kluisje. Het vakantiebudget voor vandaag is toch al om zeep, dus we doen het maar gewoon. Op het station is de opslag ook heel duur, plus dat we dan weer een heel eind terug moeten lopen, vooral omdat Bologna een gigantisch station heeft.

Het huren van een klusje heeft ook nog wat voeten in aarde, want het betalen gaat de eerste keer mis. En als je iets fout doet, moet je opnieuw beginnen. Na drie keer proberen kunnen we eindelijk onze zooi kwijt en lopen we Bologna in, richting het oude centrum. Na de dagen in Venetië zonder auto’s, vrachtwagens, brommers en ander verkeer is dit wel weer héél erg wennen. Wat is het druk! En niet alleen met verkeer, ook met irritante mensen. In Venetië had je wel straatverkopers, maar die waren niet zo heel erg opdringerig. Hier worden er meteen weer aan alle kanten van die clipboards met intekenlijsten door zogenaamde dove mensen onder mijn neus geschoven. Een bekende truc waarbij als je pech hebt ondertussen je portemonee wordt gerold.

Na een chaotisch moment waarbij ik het clipboard echt bijna weg moest slaan, mist Remco zijn pinpas. Pas na een minuut of vijf paniek en irritatie, denk ik me te herinneren dat hij die niet in z’n broekzak heeft gedaan, maar in zijn portemonnee onder in de rugzak. Als we even later op een wat rustigere plek kunnen checken, blijkt dit gelukkig ook zo te zijn. Pfew!

Eindelijk kunnen we dan Bologna gaan verkennen. Maar gek genoeg kan de stad ons niet zo bekoren. Sommige stukjes zijn even heel tof, maar dat is steeds maar heel beperkt. En op de leuke stukken is het dan ook meteen weer heel druk. We lunchen wel in een heel tof en hip restaurantje. En natuurlijk moet dit met tagliatelle á ragu, het gerecht wat de oorsprong is van spaghetti bolognese. Wat dan weer een gerecht is wat in Italië helemaal niet bestaat.

Na de lunch lopen we naar een stukje Bologna waar veel streetart zou moeten zijn. Maar ook dit valt tegen. Misschien komt het doordat we ons bezoek aan Bologna niet echt hebben voorbereid, maar voor ons doet de stad het echt niet. Om de tijd te doden gaan we uiteindelijk nog een poosje in een park in het zonnetje zitten. En zelfs dat park leek op internet veel toffer dan het in werkelijkheid was.

Als ik later de foto’s van mijn camera haal, blijk ik ook echt maar heel weinig gefotografeerd te hebben. Figures.

Na een treinritje van een dik half uur door vrijwel alleen maar tunnels komen we in Florence aan. Na wat zoeken scoren we buskaartjes. De bus zelf missen we nog haast, omdat we niet doorhebben dat het kleine busje stopt. We blijken namelijk niet met een grote stadsbus te rijden, maar met zo’n klein 10 persoonsbusje. En al snel wordt ook duidelijk waarom: we scheuren met een noodvaart dwars door alle kleine straatjes en het voetgangersgebied van Florence. Hops, zo langs de Duomo en al toeterend langs mensen die zich bijna tegen de muur aan moeten drukken om veilig te blijven. We zijn blij als we heelhuids in ons appartement aangekomen zijn.

Echt een prachtig appartement trouwens! Superfijne plek, met een supergrappige host. Die nu Facebookvrienden met mij is, want hij is ook fotograaf. En Remco moet voorál zijn foto’s van mooie vrouwen en auto’s gaan bekijken.

Voor Marco, de host, vertrekt moeten we keypad-examen doen. We moeten ALLEBEI de deur een keer openen met de code. Want Marco wil vooral niet gebeld worden omdat we er niet in komen. Gebeurt nogal veel blijkbaar.

Hierna wandelen we richting de supermarkt voor wat proviand (vooral curieuze dingen zoals ananas-bergamotsap, vijgenmosterd, rare koekjes en gemberchips). Voor het avondeten scoren we een take-away pizza bij een hippe pizzatent. We worden blij van Florence! We zitten echt op een tof stukje en de stad voelt al direct prettiger aan dan Bologna. Het heeft misschien qua vibe wel iets weg van Parijs. Het maakt dat ik direct al veel zin heb om de stad te gaan verkennen! Maar dat is voor morgen….