Helaas, bij het wakker worden ontdekken we direct dat het weerbericht voor vandaag klopt: de regen tikt zachtjes op het plastic dakje van de ingang van ons appartement. We kunnen de lucht hier niet zien en echt veel uitzicht hebben we ook niet, maar veelbelovend klinkt het allemaal niet.

We doen het dus rustig aan en lopen tijdens het ontbijt wat opties door voor de dag. Ik wilde heel graag naar Burano, een eilandje vol felgekleurde huisjes. Helaas blijkt dat daar op maandag niet zo heel veel open is. En of die gekleurde huisjes in de regen nou nog zo tof zijn is maar de vraag. In plaats daarvan besluiten we te beginnen op Murano, het glasblazerseiland. Daar is ook een museum, er zijn demonstraties en veel winkels. Meer opties om droog te blijven dus.

Eenmaal buiten blijkt het echt heel droevig gesteld te zijn met het weer. De lucht is grijs met hier en daar wat vlagen donkergrijs. Verder miezert het, afgewisseld met hardere miezer en soms flinke buien. En het is een héél stuk frisser dan gisteren.

De bruggen gaan vandaag ook een stuk minder soepel dan gisteren. Oef! Die mega wandeling die zit echt nog wel in de benen! En waar gisteren m’n knie vrolijk en pijnloos zijn best deed, heeft ‘ie het vandaag toch echt wat moeilijker. De weg naar de boothalte heeft alweer minstens vier bruggen, dus rustig aan doen is er niet helemaal bij. Trainen die benen! Handig alvast voor straks aan de Amalfikust, daar huppelen we tegen die tijd de trappen zonder moeite op.

Het bootritje naar Murano is niet zo lang en al snel staan we op de kade van het eiland, waar we direct begroet worden door toeristenlokkers die ons richting de fabriek willen hebben. Wij lopen de andere kant op. We vergapen aan ons aan de etalages met glaskunst. Wat een bizarre dingen allemaal! Knap gemaakt, maar er is maar weinig wat ik in mijn huis zou willen hebben.

Verderop is een oude kerk die nu is ingericht als glaswinkel annex blazerij. Je kunt daar kijken naar een demonstratie en dat willen we wel doen. Ik heb al weleens eerder glasblazers aan het werk gezien, maar Remco nog nooit.

Voor 5 euro p.p. mogen we zo lang als we willen kijken naar de glasblazer die zijn kunsten vertoont. Ik ben in eerste instantie meer onder de indruk van de kerk. Aan het plafond hangt een gigantische glazen kroonluchter die rood wordt uitgelicht. De balustrade en trapleuningen zijn van stemmig grof metaal.  Er wordt muziek gedraaid die ik niet anders kan omschrijven als suggestief en ik ruik de geur van wierrook. Ik zou niet verbaasd zijn als dit ’s avonds gebruikt wordt voor vunzige feestjes of voor het filmen van porno. De Glass Cathedral is dus vanaf nu voor ons de pornokerk.

Ondertussen maakt de glasblazer braaf zijn hartjes, vaasjes en kelkjes. Wat hij maakt is niet per se mooi, maar het blijft gaaf om te zien hoe het glas wordt bewerkt. We ontdekken later op verschillende plekken nog echte ateliers waar mensen op dezelfde ambachtelijke manier productie zitten te draaien, afgeschermd van het publiek.

Buiten is het inmiddels gaan plenzen en wij besluiten de gaan lunchen. In een restaurant met uitzicht op Venetië verorberen we een pasta en een pizza. Voor zo’n toeristische plek eten we er prima.

Ondertussen klaart het een heel kleine beetje op en grijpen we de gelegenheid om de boot naar Isola San Michele te nemen, het ‘dodeneiland’. Noem me gek, maar ik vind het heerlijk om over begraafplaatsen te slenteren. Het is er vredig en rustig en het is bijzonder om te zien hoe de gebruiken van land tot land of van volk tot volk verschillen. Hier zien we bijvoorbeeld veel ‘flats’ voor urnen of grafkisten, vergelijkbaar met de bouwsels die je in Spanje veel ziet.

Het kerkhof is hier onderverdeeld in strikte afdelingen. Voor protestanten, voor katholieken, voor militairen en ook zien we een heel stuk waar alleen maar zusters uit kloosters begraven liggen.

Na een poosje begint het weer te miezeren en beginnen we het koud te krijgen. We nemen de boot terug richting Venetië en besluiten daar gewoon in te blijven zitten tot we het zat zijn, iets leuks zien of thuis zijn. We varen bijna heel het rondje mee, superleuk! We zien alle kanten van Venetië, de haven, de cruiseschepen, een stukje van het Canal Grande, een BELACHELIJK groot en duur jacht (Carinthia VII, zoek maar eens op), rijen gondels en prachtige gebouwen. Het laatste stukje naar huis lopen we, het is inmiddels weer even droog.

We relaxen wat in ons appartement, maken wat plannen voor de komende dagen en lopen door de opnieuw stromende regen naar het dichtstbijzijnde restaurant. Ons vlees is erg lekker, de bijgerechten zijn matig en de panna cotta met rozemarijn HEMELS! Zo eindigt de dag toch nog weer goed! En…het kan altijd erger. Naast ons zit een Brits koppel wat vandaag aangekomen is en woensdagavond weer vertrekt; donderdag wordt het pas weer mooi weer in Venetië. Zo sneu!

Wij verlaten Venetië morgen alweer en reizen dan door naar Bologna en Florence. Met hopelijk stukken minder regen.