Door onze nachtelijke escapades met pizza liggen we pas rond 2 uur in bed. De wekker gaat dus pas om 10.00. Het eerste doel van de dag is natuurlijk een Italiaans bakkie koffie! We komen terecht bij Antica Pasticceria Venexiana dal Conte. Een hele mond vol voor zo’n klein cafeetje. Als we echte Italianen waren geweest, hadden we nu onze koffie staand aan de bar opgedronken, maar wij kiezen er toch voor om lekker buiten te gaan zitten. Het is prachtig weer!

Na de – heerlijke! – koffie en een zoet broodje is het hoog tijd om Venetië verder te gaan verkennen. We hebben eigenlijk niet zo heel erg veel concreets op het programma, behalve gewoon rondwandelen. De musea en toeristische bezienswaardigheden slaan we over. Sowieso omdat het veel te mooi weer is om binnen te zijn en daarnaast omdat het rondslenteren gewoon zoveel leuker is! Dat vinden we in vrijwel elke stad, maar Venetië is er wel écht bijzonder geschikt voor. Al die steegjes, kanaaltjes, schattige pleintjes en oude gebouwen zorgen ervoor dat je niet weet waar je kijken moet, elk straatje in wilt duiken en blijft fotograferen! Heerlijk!

We lopen twee keer een kerk in om even af te koelen, waarbij we beide keren kunst in de kerk aantreffen in plaats van kerkbankjes en altaren. Ook aan het water in de schaduw is het heerlijk afkoelen. Benen over de kade en lekker bootjes kijken. Bij een “hole in the wall” kopen we een grote zak gefrituurde visjes en garnalen voor de lunch.

We slenteren van Castello (de wijk waar wij logeren) door Cannaregio met daarin het Joodse getto. Dit is geen getto uit de Tweede Wereldoorlog. Het Venetiaanse Joodse getto heeft de twijfelachtige eer het oudste van Europa te zijn en is al in 1516 gesticht op een klein eilandje in de stad. Door het ruimtegebrek door de hoge bevolkingsdichtheid zijn de gebouwen hier veel hoger dan in de rest van Venetië, soms wel acht verdiepingen hoog. Op dit moment wonen er nog zo’n 500 Joden in Venetië, waarvan zo’n 30 in het getto.

Het getto is een oase van rust in het soms hysterisch drukke Venetië en we zitten er een poosje op een bankje onder een boom. Achter ons horen we het gebliep van de scanner bij het Joods museum. De controle is daar net zo streng als op het vliegveld. Verdrietig dat het nodig is. Wanneer we het pleintje oversteken word ik nat geschoten door een klein Joods jongetje met een enorm waterpistool. Best verfrissend!

Na het getto besluiten we verder te lopen naar de plek waar enige dagen geleden de wereldberoemde kunstenaar Banksy een nieuw werk heeft geplaatst. Het werk is een afbeelding van een jonge migrant met een reddingsvest. Naast dit werk maakte hij ook nog een negendelig olieverschilderij van een cruiseschip, Venice in Oil. Hiermee stond hij (of een kameraad) op een plein bij de Biënnale. Natuurlijk werd hij door de politie weggestuurd, maar het was een mooi statement. De cruiseschepen zijn echt een groot probleem voor Venetië, de toeristen overspoelen de stad en maken de stad voor de gewone Venetiaan soms echt onleefbaar. Venetië verloor dan ook 70% van zijn inwoners sinds 1950 en er zijn altijd meer toeristen dan inwoners.

En hoe mooi Venetië ook is, dit maakt een bezoekje ook wel een beetje dubbel. We lopen zoveel we kunnen met een grote boog om de drukke stukken heen en vermijden de allergrootste toeristische bezienswaardigheden. Maar ook in de rest van de stad is het eten matig, het personeel veelal ongeïnteresseerd en zijn de winkels vooral gericht op toeristen.

Ondertussen maken wij – en heel wat anderen – foto’s van het werk van Banksy. Benieuwd hoe lang dit werk hier blijft staan. Helaas is Banksy ZO populair dat er hele muren verwijderd worden om zijn werk in musea te kunnen stallen. Bizar.

Het wandelen wordt inmiddels een beetje strompelen, want al die bruggen met trappetjes hakken er wel in. Een colaatje op een terrasje doet ons goed en hierna duiken we een supermarkt in. Wat proviand voor het ontbijt, wat drinken en uiteindelijk… ook boodschappen voor het avondeten. We zijn echt kapot en zien het niet zo zitten om straks nog op pad te moeten om uit eten te gaan. Er landt een zak gnocchi, wat tomaten, salsiccia worstjes, pesto en Parmezaanse kaas in het mandje. Niet spannend, wel lekker vullend.

Vanavond geen magische avondwandeling dus, maar gewoon op de bank met een boek en de laptop voor het blog. Ook dat is vakantie. De plannen voor morgen zijn nog vaag, want het wordt helaas slecht weer. Ik zou graag naar Burano gaan of naar Isola di San Michele, het begraafplaatseiland. Maar dat zien we morgen allemaal wel, eerst uitrusten!