Een uurtje later dan gisteren begint onze dag vandaag om 4 uur ’s morgens. Mijne tenminste, Remco weet er nog met wat moeite een uurtje of anderhalf aan vast te doezelen. Ik tik in de tussentijd het verslag. Best handig zo’n jetlag.

Om half acht vertrekken we naar beneden voor het ontbijt. We besluiten ook dit keer gewoon voor een restaurantje in het hotel te gaan. Keuze genoeg. Het is echter voor Las Veegse begrippen nog vroeg en er is niet heel veel open. We strijken neer bij Tom’s Urban. De koffie is hier zowaar redelijk goed te drinken (beter dan op m’n werk tenminste) en onze pancake ontbijtjes zijn misschien wel hartaanval bevorderend, maar ook erg lekker. Morgen eten we wel een appel.

Onze plannen voor de dag zijn een beetje lastig. Opnieuw wordt het extreem warm. Eigenlijk wilden we naar het Neon sign Museum en Downtown Las Vegas verkennen voor streetart. Het museum moeten we tot mijn verdriet echt skippen. Je loopt daar minstens een uur buiten vol in de zon en dat is gewoon geen doen. Het is om 6 uur ’s morgens op z’n koelst en dat is 27 graden. Daarna gaat het zonnetje heel hard haar best doen om de lucht zo snel mogelijk te verwarmen tot minstens 40 graden.

We besluiten dan toch op z’n minst wat streetart te gaan bekijken. Er is hier een mural van één van mijn favoriete artiesten, de Belgische kunstenaar ROA. Ik wil niet zonder zijn Giant Horned Lizard gezien te hebben naar huis. Ik heb een Google Maps kaart met murals gevonden en op basis daarvan gaan we op pad. De eerste murals blijken verdwenen, maar al gauw komen we in een hip industrieel wijkje terecht met wat toffe dingen én een hele hoop vintagewinkels en yogastudio’s. Zo is ook Vegas ineens gewoon een normale stad.

Hierna rijden we naar Downtown Vegas. En hier worden we blij van! Ik baal eigenlijk ENORM dat we niet gewoon hier een hotel hebben. Al die oude casino’s zijn zó gaaf om te zien van buiten! En het bárst hier dus van de streetart. Normaal zouden we de auto neergegooid hebben en een paar uur rond gaan slenteren. Maar helaas, dat kan dus niet vandaag. Dus rijden we wat rondjes, parkeren zo nu en dan de auto om een stukje te lopen naar een paar murals en doen wat aan drive-by-shooting. Wat een toffe dingen hier! Als ik nog eens naar Vegas ga, dan ga ik dus zeker naar Downtown.

We rijden heerlijk doelloos rondjes en komen hierbij ook in wat verleptere straatjes, met opgedoekte hotels. Ook hier zou ik graag even rondwandelen, maar afgezien van de warmte is dat misschien ook niet het allerhandigste met een dure camera. Hoewel het niet direct onveilig aanvoelt zie je wel dat hier sprake is van een arme wijk. Vanuit de auto maak ik daarom wat foto’s van de vergane uithangborden. Zo tof. Ik hou van oude zooi fotograferen 😀

Inmiddels hebben we behoefte aan koelte en rijden we naar de Premium Outlets om wat te shoppen. Ik wil altijd nieuwe Vans en zoek eigenlijk ook All-Stars. Helaas valt het aanbod tegen en met lege handen rijden we weer richting de strip.

Ditmaal niet naar ons eigen hotel, maar naar The Cosmopolitan. We hebben tenslotte gezegd dat we beter voor onszelf moeten zorgen, dus gaan we eten bij Momofuku, één van de restaurants van David Chang. Wie Netflix heeft: kijk naar Ugly Delicious en je snapt waarom ik fan van hem ben. Ik heb een speciale band met de pork belly bun van Momofuku: tijdens het eten van zo’n broodje in New York besloten Dennis en ik samen een foodblog te beginnen. Remco heeft in New York het bezoekje aan Momofuku gemist, dus ik had ook wat goed te maken.

Wat een feestje. Onze serveerster is superleuk, de pork belly buns zijn nog lekkerder dan in mijn herinnering, Remco eet geweldige ramen (daaag Takumi!) en ik heb al even geweldige noodles met gember, lenteuitjes, shi-take, zeewier en een zacht gekookt eitje. ZO VRESELIJK LEKKER!

En als je Momofuku zegt, dan zeg je ook Milk Bar. Als dit je niks zegt: Netflix again! Maar dan nu de eerste aflevering van het laatste seizoen van Chef’s Table. Bij de Milk Bar laten we wat zakgeld achter voor een welverdiend ijsje. Een crack pie soft serve (met rainbow sprinkles!) voor mij en een cereal milk soft serve voor Remco. En natuurlijk ook een stuk crack pie. Damn, so good!

Voldaan rijden we terug naar ons eigen hotel om daar wat te gaan relaxen, 25 dollar freeplay te vergokken (bij elkaar gespeeld met MyVegas) en misschien een cocktailtje te drinken ofzo.

We merken echter dat we wel een beetje klaar zijn met Vegas. Die 25 dollar is in een paar minuten verdwenen en de bar waar we gratis mogen drinken is nog vrijwel leeg en ongezellig. Eigenlijk moeten we natuurlijk wachten tot het later op de avond is, maar heel eerlijk? Al die kermis is niks voor ons.

Het is heel tof om gezien te hebben, ik zou gráág terugkomen voor Momofuku, Downtown Vegas nog eens bekijken en wellicht een Cirque du Soleil show bezoeken maar verder? Nee…  Het doet mij een beetje denken aan de plaza van een bungalowpark: mensen die eindeloos hangen, slenteren en lellebellen op zoek naar wat vermaak.

We besluiten dus terug te gaan naar onze kamer en de avond lekker door te brengen met een film, serie en wat te drinken. Weer op tijd naar bed is ook niet erg, want morgen hebben we onze eerste flinke rit voor de boeg: we gaan naar de Grand Canyon! We krijgen dan gelukkig ook weer te maken met ietwat menselijkere temperaturen, het is daar nu maximaal 28-29 graden.

De volgende blogs laten waarschijnlijk een paar dagen op zich wachten, volgens mij hebben we 2 nachten geen wifi. Even afkicken voor iedereen dus 😉