Het is een wat onrustig nachtje, wat overigens niet aan ons heerlijke bed ligt. Zo’n reis doet toch wat met je hoofd en dan is er natuurlijk nog de jetlag…

Remco beweert zo moe te zijn dat hij heus gewoon een hele nacht gaat slapen. Ik geloof er niet zo in, vooral niet omdat we dus al rond 20.30u crashen. Om drie uur ’s nachts zijn we allebei klaarwakker.

Met hangen en wurgen rekken we het doezelend nog tot een uur of vier, maar dan is het echt klaar.

Dus gaan we maar gewoon aan de slag. Mailen met Alamo (ze hebben ons een extra driver laten betalen, die inclusief was), mobiel inchecken in het volgende hotel en de bagage reorganiseren.

Om 6.00u stipt is de auto ingeladen en staan we gewassen, gepoetst en aangekleed bij het ontbijtbuffetje. We eten wat yoghurt met toebehoren en stappen dan in de auto

Dat we vroeg wakker zijn is niet zo erg, nu kunnen we op tijd richting ons doel van vandaag: Valley of Fire State Park. Hopelijk is het vroeg op de ochtend nog enigszins te doen qua temperatuur, de voorspelling is 41 graden voor vandaag.

Maar eerst winkelen! We rijden naar de Walmart en kopen daar wat noodzakelijke levensbehoeften zoals een koelbox, ijsblokjes, beef jerky en koekjes. Oh, en heel veel water natuurlijk.

De route naar Valley of Fire is al supergaaf. Het bizarre van die glimmende stad in de woestijn, de typische Amerikaanse billboards met advertenties voor letselschade advocaten langs de weg en natuurlijk het landschap zelf.

Valley of Fire is een state park, wat betekent dat onze parkenpas er niet geldig is. In ruil voor 10 dollar mogen we naar binnen.

Er lopen verschillende scenic routes door het park en op diverse plekken kun je trails lopen. Ik wil erg graag de Fire Wave trail wandelen, een wandeling van zo’n 45 minuten.

We worden echter aan alle kanten gewaarschuwd voor de warmte en bij de eerste stop voelen we zelf al dat wandelen geen goed idee is. Rond 9 uur is het al over de 30 graden en de zon brandt genadeloos. We kunnen allebei niet zo heel goed tegen warmte (hoewel het hier echt beter te handelen is dan thuis) en besluiten dus al snel dat de Fire Wave geen goed idee is.

Valley of Fire is echter zo mooi dat dat al snel vergeten is. We zien waanzinnige landschappen. Ik kan echt niet beschrijven hoe mooi het hier is, dus ik laat de foto’s maar voor zich spreken.

We rijden het hele park door, stoppen regelmatig voor foto’s, drinken enorme hoeveelheden water en genieten enorm! Wat is dit nu al gaaf!

We spotten heel veel kleine squirrels (razendsnel en dus niet op de foto), mooie vogeltjes en een paar Big Horn Sheep die op hun dooie gemakje bij het Visitor Center staan te poseren. Hoezo wild?

Uiteindelijk blijven we veel langer in de Valley of Fire dan we gedacht hadden en schiet lunchen er een beetje bij in. Omdat we de komende twee nachten geen koelkast hebben, hebben we nog geen vleeswaren of brood gekocht. We spreken af dat we de rest van de vakantie echt beter voor onszelf gaan zorgen.

We verlaten het park aan de andere kant en rijden via een andere route terug naar Las Vegas. Ook hier is het landschap afwisselend en bizar mooi (en raar). We tikken inmiddels soms de 105 graden Fahrenheit aan en dat betekent dat het over de 40 graden is.

Wanneer we stoppen bij een viewpoint merken we dat meteen. Het waait daar, maar de wind is net zo warm als de lucht zelf. Alsof iemand een föhn in je gezicht houdt dus! Ik vind het heerlijk!

We zitten er een tijdje aan een picknicktafel in de schaduw (niet echt koeler, wel fijner met het oog op verbranden enzo). We hebben uitzicht over een meer en het is doodstil. Zalig!

Uiteindelijk rijden we nog even naar de Hoover Dam. Tien dollar kost het om daar te mogen parkeren. Hoewel we het best willen zien, vinden we dat toch wat te veel voor nu. Je kunt er in deze hitte toch niet echt lang blijven en ver lopen. We zien overigens heel veel mensen dit toch doen. Ik weet niet of zij hittebestendiger zijn dan wij of gewoon dom.

We rijden wel over de dam en stoppen nog even op een gratis parkeerplaats. Daar kun je wel heel goed zien wat een immens bouwwerk het is.

Ondertussen hebben we een mailtje dat onze kamer gereed is (handig!). Tijd om naar Las Vegas terug te keren. We verhuizen van het vliegveldhotel naar de strip en slapen de komende twee nachten in het NewYork NewYork hotel.

Inchecken gaat via een QR code en we staan dus al snel met een kamersleutel in onze hand. Alleen waar is die kamer? Het kamernummer is 2110 dus we denken op de tweede etage. Daar blijken echter alleen conferentieruimtes te zijn. Terug in de lift en naar de 21e etage dan. Daar vinden we inderdaad onze kamer, met uitzicht op de achtbaan en de rug van de lokale Lady Liberty.

We eten Mexicaans in één van de 9 restaurants in het hotel, regelen bij de balie even dat we de tweede nacht in dezelfde kamer mogen blijven en crashen dan voor een siësta. De jetlag hakt er flink in.

Na een paar uurtjes slapen is het nog even tijd voor Vegas by night. Buiten is het nog altijd 36 graden, dus we wandelen op rustig tempo over de strip. We bekijken de fonteinen bij Belaggio en wat hotels van binnen. Wat een kermis, wat een pretpark. We zien Spiderman, Batman, showgirls en de Hulk en eten een lekker, maar heel duur Italiaans ijsje bij The Venetian naast een gracht met gondels en Aziatische gondeliers.

Vanwege moeie voetjes nemen we de Monorail terug naar onze kant van de strip.

Om twaalf uur liggen we gecrasht in bed voor een nachtrust van toch zeker wel vier uur (hoi jetlag again). Het was een mooie eerste dag! En ondanks dat we niet konden wandelen, liepen we alsnog ruim 16.000 stappen! Zonder kniepijn. Hoera!