Proloog: USA 2018

In 2013 maakte Remco met zijn ouders, broertje en schoonzus een rondreis door het zuidwesten van de USA. Al sinds ik Remco ken, praat hij over deze reis en over hoe jammer hij het vindt dat wij elkaar toen nog niet kenden. Waar hij het ook altijd over heeft, is hoe graag hij nog eens terug zou gaan naar San Francisco. Mij trokken de Verenigde Staten nooit zo. Raar land. Maar die paar dagen New York smaakten stiekem toch wel naar meer.

Toen we terugkwamen uit Scandinavië begonnen we met nadenken over de volgende vakantie. Dit keer wilden we graag een reis buiten Europa gaan maken. Ik wil graag naar Azië, naar Vietnam of Thailand, wat Remco dan weer niet zo trekt. Of op bezoek bij mijn broertje op de Filipijnen.  Remco wil graag terug naar Japan en dus naar de USA. Japan staat ook hoog op mijn lijstje. Namibië staat bij ons beiden hoog op de lijst. Australië ook. Al snel vielen om verschillende redenen wat bestemmingen af. Daarnaast waren zowel Ierland als Scandinavië min of meer mijn idee, dus mocht Remco dit keer kiezen. Het werd Amerika.

In eerste instantie begonnen we met het idee van een combinatie van Canada en de Pacific Northwest. Op die manier konden we ook vliegen op Canada en hadden we geen last van eventuele rare regels van Dhr. Trump. Toch had ik twijfels… want als ik dan tóch naar de USA ga, dan wil ik ook eigenlijk wel woestijn zien. En de Grand Canyon. Van die landschappen die je nergens anders ziet. Hoe gaaf Canada ook is, het zijn toch veelal “gewoon” bergen en meren.

En dus vormde zich langzaam een ander plan. Beginnen in Seattle en dan via Portland afzakken naar beneden. Via Yosemite, San Francisco en de Grand Canyon om te eindigen in Las Vegas. Op aanraden van mensen op het Alles Amerika forum hebben we de route uiteindelijk omgedraaid. We reizen redelijk vroeg in de zomer en zo reizen we min of meer met het ‘mooie’ weer mee en is in het Noorden de kans op wegen vrij van sneeuw groter (de winter duurt daar echt heel lang!).

We beginnen onze reis in juni dus in Las Vegas. En inmiddels vind ik het méér dan gaaf en kan ik me haast niet meer voorstellen dat ik nooit naar de USA wilde 😀