Om 9 uur zitten we bij onze hospita in de keuken. Tenminste, zo voelt het een beetje. We worden helemaal uitgehoord en krijgen ondertussen NOG meer te weten over haar. En ze heeft ergens geleerd dat het goed is om iemand naam af en toe te noemen, zodat de aandacht persoonlijk voelt en mensen weten dat je hebt opgelet. Het is nu 12 uur later en haar “Micheeeeeelll” zit nog steeds in mijn hoofd. Remco heeft weer mazzel, zijn naam vinden ze echt lastig hier!

Het ontbijt was wel superfijn. Met uitzicht op het water, met lekker fruit en voor mij dit keer een bagel met creamcheese en zalm. Lekker, voor de afwisseling. Remco ging gewoon weer voor Full Irish.

Na het ontbijt zijn we een stukje met de ferry gegaan, van Greencastle naar Magilligan. Fijn dat deze veerdienst er weer is! Wegens de crisis was hij eigenlijk opgeheven en dat had betekend dat we weer via Derry hadden moeten rijden. Nu waren we in een kwartiertje aan de overkant, met mooi uitzicht als bonus.

Al onze plannen van vandaag concentreerden zich rond de kust in Noord-Ierland. De volgorde die we kozen was wat vreemd, maar had alles te maken met mogelijke toeristische invasies die we graag wilden vermijden. De Giant’s Causeway kwam daarom pas als laatste activiteit op het programma, terwijl we er drie keer langs zijn gereden. Ongeveer.

We begonnen de dag met een kort bezoek aan Dunluce Castle. De ruïne van dit kasteel is gelegen op een rots en stond daarom op mijn lijstje van must-see’s. Ik had bij Ierland altijd een beetje een beeld van kastelen op rotsen en kliffen, maar de meesten liggen daar helemaal niet. Deze dus wel! En het is meteen ook de reden waarom het kasteel al sinds 1660 verlaten is, want er is ooit een groot deel in zee gestort tijdens een flinke storm. Oeps!

Dunluce hebben we voornamelijk bezocht voor het maken van wat foto’s en we zijn dus niet binnen geweest. Aan de zijkant van het kasteel kun je een trapje af waarmee je tussen de rotsen terecht komt. Hier heb je geweldig uitzicht op de ruïne, de rotsen en kun je een kleine grot bekijken. Officieel mag je de grot niet in trouwens, deed Remco natuurlijk wel (ik niet).

Deze kant van de kust van Ierland is echt weer zó anders. Ineens zien we nu krijtrotsen en stukken met veel hele donkere, harde en puntige rotsen. Verder lopen op heel veel plekken de weilanden lang door, waardoor je dus een hele groene kust krijgt. En dan ineens is er weer ergens een prachtig zandstrand. Het landschap van Ierland verbaast me ook na 2 weken soms nog steeds. Wow!

Na Dunluce Castle gaan we de tour doen bij de Bushmills Distillery. Whiskey! We beginnen inmiddels te merken dat het hoogseizoen echt voorbij is en hoeven niet lang te wachten om de tour te beginnen. Met een groepje van 15 mensen worden we door de fabriek rondgeleid.

Onze guide is heel duidelijk apetrots op Bushmills en dol op wat hij doet. Hij is grappig en goed. De tour is daardoor ook echt heel leuk. Helaas mochten we geen foto’s maken, maar het was zeer zeker de moeite waard. Het allerleukste? De verpakkingsruimte! Ik kan uren blijven kijken naar de lopende banden waarop flessen worden gevuld, in dozen worden gezet en uiteindelijk eindigen op een pallet waar ze met folie worden omwikkelt.

Ook heel grappig was het om te zien dat de bomen die direct naast de distillery staan zwart zijn geworden van de alcoholdamp. Ook de witte gebouwen worden zwart van deze dampen.
De tour wordt natuurlijk afgesloten met wat proeven. Conclusie: ik vind whiskey nog steeds héél erg vreselijk vies. Sorry. Daarna is het exit throught the giftshop…waar we heeeeel hard doorheen lopen. Wat. Een. Prijzen! 30 pond voor een opener! Bizar.

Hierna rijden we naar Ballintoy Harbour. Dit haventje en het omringende landschap is één van de Noord-Ierse locaties waar Game of Thrones is opgenomen. Nou heb ik nog nooit één aflevering gezien, maar Remco is fan en het is dan natuurlijk wel tof om eens zo’n plek in het echt te zien.

En Ballintoy Harbour blijkt fantastisch. Wat een landschap! Opnieuw weet Ierland me weer te verrassen. Grote puntige rotsen die me meteen laten begrijpen waarom er op deze locatie is gefilmd.

Spierwitte en grijze keien op het strand. Enorme slierten bruin zeewier in het water. Een klein haventje. Een cottage met homemade taart die allemaal regelrecht van Pinterest komen. Wat een superleuke plek! Het weer werkt ook wel mee, want het is heerlijk zonnig, maar ik kan me voorstellen dat dit met regen en storm ook een fantastische plek is.

Remco herkende het ook echt wel als Game of Thrones locaties en kon precies vertellen waar wat gebeurde. Het is dus niet zo dat ze slechts een hoekje hebben gebruikt en de rest erbij gerenderd hebben. Ik heb inmiddels ook wat scenefoto’s gezien en ze hebben er vooral oude zooi bijgegooid. Supertof om te zien. Ik was overigens wel zodanig afgeleid door het landschap, dat ik gewoon geen foto heb gemaakt van het haventje zelf. Gelukkig heeft Remco er wel nog wat met zijn telefoon gemaakt.

We eten hierna even snel iets bij de Smuggler’s Inn. Onverwacht toepasselijk, want het blijkt Talk Like A Pirate Day. Een selfie bij een lelijk piratenbeeld is snel gemaakt en daarna kunnen we weer verder op pad, Smuggler’s Inn is geen plek waar we lang willen blijven hangen. Ongezellige tent eigenlijk. En het eten is ook niet heel superbijzonder. Remco had een kipfilet met mozarellaietsigs, ik een pitta met kip met zoete chilisaus.

Het laatste ondeerdeel van de dag is de Giant’s Causeway. Evenals de Cliffs of Moher is dit nogal een toeristending. Het is echter zo’n uniek natuurfenomeen dat we het wel echt heel graag wilden zien. Dus hebben we een soort van list bedacht: laat op de dag gaan!

Sowieso líjkt het dat je moet betalen voor de Giant’s Causeway. Dit is niet waar. Je kunt er gewoon gratis heen, maar je wordt wel enorm richting betaaldingen gepusht. Voor het luttele bedrag van 9 pond PER PERSOON mag je je auto parkeren, een audioguide gebruiken het visitor centre betreden. Betaal je niet, dan mag je absoluut niet het visitor centre in, ook niet om koffie te kopen of te plassen.

De shuttlebusjes vanaf het visitor centre kun je als je dat wil wel gewoon gebruiken, want die zijn niet inbegrepen bij je 9 pond. Je betaalt ze apart en voor iets meer dan 1 pond, enkele reis brengen ze je naar de causeway. Hebben wij niet gedaan trouwens, want het is maar een kwartiertje lopen naar de Giant’s Causeway.

De auto parkeerden we ergens een stukje verderop langs de weg. Beetje illegaal misschien, maar er was daar geen dubbele gele streep zoals dichterbij de ingang wel overal en er stonden nog tig andere auto’s. Omdat wij nu pas rond 18.00 daar waren, was er plek zat. Overdag schijn je echter ook nog voor 6 pond per auto bij de Causeway Railway te kunnen parkeren.

De Giant’s Causeway is wel absoluut de moeite waard. De laatste shuttlebus vertrekt ongeveer wanneer wij er aankomen en dat betekent dat er nog maar een handjevol mensen achterblijft. We kunnen rustig rondklauteren en foto’s maken zonder mensenmassa’s. En genieten natuurlijk, van alweer een prachtig uitzicht en een bizar landschap. Ierland, wat ben je toch bijzonder mooi.

Ik snap nog steeds niet hoe de Giant’s Causeway nou precies zo heeft kunnen ontstaan. De rotsformatie schijnt te zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting, zo’n 60 miljoen jaar geleden, maar hoe dit keurige zeshoekjes daarbij nou hebben kunnen achterblijven… het heeft in ieder geval iets te maken met afkoelende lava.

De naam ontleent de formatie overigens aan de legende van de reus Fionn. De legende gaat dat de Ierse reus Fionn mac Cumhaill (Finn McCool) een pad door de zee (causeway) naar Schotland bouwde om met zijn Schotse tegenhanger Benandonner te vechten. Op het moment dat Fionn in Schotland aankomt, ziet hij dat Benandonner nog reusachtiger is dan hijzelf en hij vlucht terug naar Ierland. Daar aangekomen, achtervolgd door de Schotse reus, vraagt McCool aan zijn vrouw om hem als baby te vermommen. Op het moment dat Benandonner in Ierland aankomt ziet hij de vrouw met de baby, waarbij hij schrikt van de grootte van het kind, aannemend dat de vader van zo’n groot kind vele malen groter en sterker zal zijn dan hijzelf en hij vlucht terug naar Schotland. Op zijn vlucht vernielt Benandonner het pad. Alleen het begin in Ierland en het eind in Schotland (Fingal’s Cave op het eiland Staffa) blijven bestaan.

Ik hoop op een mooie zonsondergang, maar helaas helaas… het trekt dicht en de zon zakt stilletjes en onzichtbaar achter de wolken de zee in….

Afgelegde afstand: 122km
Ontdekt: Er was iets, maar we zijn het vergeten.